Pang- ookray- isang nakagawiang libangan, may kasama man ako o wala…
Ang bangis, di ba? Kala mo diyosa ng kagandahan kung umasta… Lahat na lang may kapangitan sa paningin ko… Ay, hindi pala, yung talagang kaokray- okray lang naman pala… Tanggap at nirerecognize ko namang may iba namang magaganda maliban s’kin– KAPAL TALAGA!!!
Masasabi ng ibang OK lang namang mamintas– eh kung totoo ba naman eh… (OWSSS??) Marami pang justifications sa pang- ookray (na malimit kung gingamit para makalusot sa naghuhumikahos kong konsensya) tulad na lang nang– sinasabi ko lang naman yung nakikita ko, ANO NAMANG MASAMA? Hindi naman bad ang masabi ng coment eh, saka ang walang kamatayang prinsipyo ng tropa- may kaniya- kaniya tayong "perspective" sa buhay, kaniya- kaniyang taste lang yan, eh ayoko ng taste nya, SINASABI KO LANG NAMAN!!!
Yun na nga eh, "SINASABI MO PA"… SINASABI KO PA… Obvious na nga, binubulgar mo pa lalo… Kaw naman!!!
PERO, ang katanungan- MASAMA NGA BA ANG MANG- OKRAY??
Bago ko sagutin ang bagay na yan, may ikukuwento muna ako- MAGANDA TO!!! Exciting… Pero, hindi toh chismis ah… (MGA INTRIGERA!!!)
Before the foundations of the world, (Bigla naman akong nag- english, teka kelangan pala 95% tagalog toh)… Dati, nung wla pa tayong lahat, wala pang kotse, bulding, robot, kalsada, hayop, halaman, puno, araw, bituin, buwan– ang buong mundo, ang buong kalawakan, may Isang nag- iisip na- kung anong itsura, anong buhay, anong lahi, anong kulay ng mata, buhok, balat at gilagid, anong pagkatao– mga talents, skills at abilities, anong hugis ng mata, ilong, bibig, mukha o paa, kung gano katangkad, kung ilang cells ang nasa isang sistema, kung pano gagana ang mata para makakita, ang ilong para makaamoy, ang buong sistema ng katawan mo- kung pano gumawa ng magakakasama sa ibang sistema… May nag- isip ng bawat isang nakatira sa mundo noon, ngayon at sa hinaharap… May Isang nag- disenyo sa bawat isa- miski mahirap man o mayaman, supermodel o ordinaryong tao man– IISA LANG ANG NAGPLANO’T LUMIKHA!!!
Psalm 139: 13-15 (The Message)
Oh yes, you shaped me first inside, then out;
you formed me in my mother’s womb.
I thank you, High God—you’re breathtaking!
Body and soul, I am marvelously made!
I worship in adoration—what a creation!
You know me inside and out,
you know every bone in my body;
You know exactly how I was made, bit by bit,
how I was sculpted from nothing into something.
Sino nga ba ang nag- isip s’tin? Walang iba kundi ang Diyos lang naman… Ang Hari ng mga hari, ang Panginoon ng mga panginoon… Ang nakakaalam ng LAHAT- LAHAT, miski ang hinaharap…
Ulitin natin ang tanong, MASAMA NGA BANG MANG- OKRAY- ang sabihin kung ano ang nakikita w/ matching hagikhik pa?
Ang isang masterpiece may mga kritiko at pumupuro dyan… Ang mga kritiko kadalasan, gusto ng mga artists para malaman kung saang aspeto sila dapat mag- improve… Pero sa isang "ALL- KNOWING" God, walang space para sa mga insulto… Ang mga kritiko, namumuna sa mga artists para alam ang mga abilidad na dapat baguhin o iimprove… Ngunit sa isang PERPEKTONG DIYOS wala ng dapat baguhin i iimprove pa… Perpekto nga weh…
Kung ang pamumuna sa isang masterpiece ay patungkol din sa gumawa nito, pwede natin ngayong sabihing ang pamumna sa isang tao– ang masterpiece ng Diyos, ay patungkol mismo sa ating manlilikha, ang Diyos mismo…
Binigyan tayo ng mag mata para makakita, at bagamat binigyan tayo ng bibig para makapagsalita, binigyan din tayo ng konsensya, moralidad, pag= iisip, spiritu, at Spiritu ng Diyos, para sabihin lang ang dapat mamutawi sa ating mga labi…
Ang pang- ookray ay hindi lang basta libangan, hindi lang basta pagsasabi kung ano ang iyong nakikita, hindi lang ang pag cocomment at pagatatatwa sa mga kaokray- okray… Kundi ito rin ay pagkukuwestiyon sa Manlilikha kung bakit Siya gumawa ng hindi kanais- nais sa iyong paningin… Di ba, ang kapal ng mukha mo nun? Sa iyong paningin may hindi kanais- nais, pero sa Panginoon, ito’y katanggap- tanggap at karapat- dapat…
So, ang pang- ookray ay hindi lang simpleng gawain, kumplikado toh kaysa sa iniisip mo… Ito’y ang pag- iisip na mas mataas ka pa sa Diyos, na mas marunong ka pa sa Kanya… Akalain mo ba namang nilalait mo ang masterpiece Niya– ganun din ang feeling ng mga kritiko… Mga kritiko sila dahil malawak ang kaalaman nila sa isang field… May karapatan silang mag- critic dahil alam na alam nila yun… Ikaw ba? Mas malawak nga ba ang kaalaman mo sa ating Diyos?
Kung ang lahat ng itsura ng nilikha Niya ay katanggap- tanggap sa Kanyang paningin, bakit hindi ito magiging katanggap- tanggap para s’tin?
OPO… MASAMA ANG MANG- OKRAY!!!
Ang bangis, di ba? Kala mo diyosa ng kagandahan kung umasta… Lahat na lang may kapangitan sa paningin ko… Ay, hindi pala, yung talagang kaokray- okray lang naman pala… Tanggap at nirerecognize ko namang may iba namang magaganda maliban s’kin– KAPAL TALAGA!!!
Masasabi ng ibang OK lang namang mamintas– eh kung totoo ba naman eh… (OWSSS??) Marami pang justifications sa pang- ookray (na malimit kung gingamit para makalusot sa naghuhumikahos kong konsensya) tulad na lang nang– sinasabi ko lang naman yung nakikita ko, ANO NAMANG MASAMA? Hindi naman bad ang masabi ng coment eh, saka ang walang kamatayang prinsipyo ng tropa- may kaniya- kaniya tayong "perspective" sa buhay, kaniya- kaniyang taste lang yan, eh ayoko ng taste nya, SINASABI KO LANG NAMAN!!!
Yun na nga eh, "SINASABI MO PA"… SINASABI KO PA… Obvious na nga, binubulgar mo pa lalo… Kaw naman!!!
PERO, ang katanungan- MASAMA NGA BA ANG MANG- OKRAY??
Bago ko sagutin ang bagay na yan, may ikukuwento muna ako- MAGANDA TO!!! Exciting… Pero, hindi toh chismis ah… (MGA INTRIGERA!!!)
Before the foundations of the world, (Bigla naman akong nag- english, teka kelangan pala 95% tagalog toh)… Dati, nung wla pa tayong lahat, wala pang kotse, bulding, robot, kalsada, hayop, halaman, puno, araw, bituin, buwan– ang buong mundo, ang buong kalawakan, may Isang nag- iisip na- kung anong itsura, anong buhay, anong lahi, anong kulay ng mata, buhok, balat at gilagid, anong pagkatao– mga talents, skills at abilities, anong hugis ng mata, ilong, bibig, mukha o paa, kung gano katangkad, kung ilang cells ang nasa isang sistema, kung pano gagana ang mata para makakita, ang ilong para makaamoy, ang buong sistema ng katawan mo- kung pano gumawa ng magakakasama sa ibang sistema… May nag- isip ng bawat isang nakatira sa mundo noon, ngayon at sa hinaharap… May Isang nag- disenyo sa bawat isa- miski mahirap man o mayaman, supermodel o ordinaryong tao man– IISA LANG ANG NAGPLANO’T LUMIKHA!!!
Psalm 139: 13-15 (The Message)
Oh yes, you shaped me first inside, then out;
you formed me in my mother’s womb.
I thank you, High God—you’re breathtaking!
Body and soul, I am marvelously made!
I worship in adoration—what a creation!
You know me inside and out,
you know every bone in my body;
You know exactly how I was made, bit by bit,
how I was sculpted from nothing into something.
Sino nga ba ang nag- isip s’tin? Walang iba kundi ang Diyos lang naman… Ang Hari ng mga hari, ang Panginoon ng mga panginoon… Ang nakakaalam ng LAHAT- LAHAT, miski ang hinaharap…
Ulitin natin ang tanong, MASAMA NGA BANG MANG- OKRAY- ang sabihin kung ano ang nakikita w/ matching hagikhik pa?
Ang isang masterpiece may mga kritiko at pumupuro dyan… Ang mga kritiko kadalasan, gusto ng mga artists para malaman kung saang aspeto sila dapat mag- improve… Pero sa isang "ALL- KNOWING" God, walang space para sa mga insulto… Ang mga kritiko, namumuna sa mga artists para alam ang mga abilidad na dapat baguhin o iimprove… Ngunit sa isang PERPEKTONG DIYOS wala ng dapat baguhin i iimprove pa… Perpekto nga weh…
Kung ang pamumuna sa isang masterpiece ay patungkol din sa gumawa nito, pwede natin ngayong sabihing ang pamumna sa isang tao– ang masterpiece ng Diyos, ay patungkol mismo sa ating manlilikha, ang Diyos mismo…
Binigyan tayo ng mag mata para makakita, at bagamat binigyan tayo ng bibig para makapagsalita, binigyan din tayo ng konsensya, moralidad, pag= iisip, spiritu, at Spiritu ng Diyos, para sabihin lang ang dapat mamutawi sa ating mga labi…
Ang pang- ookray ay hindi lang basta libangan, hindi lang basta pagsasabi kung ano ang iyong nakikita, hindi lang ang pag cocomment at pagatatatwa sa mga kaokray- okray… Kundi ito rin ay pagkukuwestiyon sa Manlilikha kung bakit Siya gumawa ng hindi kanais- nais sa iyong paningin… Di ba, ang kapal ng mukha mo nun? Sa iyong paningin may hindi kanais- nais, pero sa Panginoon, ito’y katanggap- tanggap at karapat- dapat…
So, ang pang- ookray ay hindi lang simpleng gawain, kumplikado toh kaysa sa iniisip mo… Ito’y ang pag- iisip na mas mataas ka pa sa Diyos, na mas marunong ka pa sa Kanya… Akalain mo ba namang nilalait mo ang masterpiece Niya– ganun din ang feeling ng mga kritiko… Mga kritiko sila dahil malawak ang kaalaman nila sa isang field… May karapatan silang mag- critic dahil alam na alam nila yun… Ikaw ba? Mas malawak nga ba ang kaalaman mo sa ating Diyos?
Kung ang lahat ng itsura ng nilikha Niya ay katanggap- tanggap sa Kanyang paningin, bakit hindi ito magiging katanggap- tanggap para s’tin?
OPO… MASAMA ANG MANG- OKRAY!!!