Ako si Ysabelle. Ysa na lang ang itawag nyo sakin. Isa akong Event Photographer at kung minsan ay nagpipinta ako. kadalasan,pag may magandang raket ,ramp model naman ako. Oo,sanay ako humarap sa maraming tao at sa nakakasilaw na ilaw. Nakukuha ko kung ano ang gusto ko pero lahat ng yan ay hindi ko naman permanenteng trabaho. Libangan ko lang siguro ang mga yun para maging masaya at abala sa mga bagay-bagay. Dati akong isang Flight Attendant at maganda ang career ko noon. Bata pa lang ako,pangarap ko ng umikot sa buong pilipinas. Hindi ko ninais na lumabas ng bansa dahil ayokong mawalay ng matagal sa mga mahal ko sa buhay. Ibang iba ang buhay ko noon kumpara ngayon. Hindi ko alam kung bakit madami ang nagbago pero marahil ay isa na sa mabigat na dahilan ang PINAKAMALAKING PAGSUBOK SA BUHAY KO. Hayaan nyong ilahad ko ang istorya ko dahil kaarawan ko naman ngayon. Oo,ngayon mismo! 25 years old na ako ngayon. Silver Years kung tawagin nga nila..
Bunso ako sa anim na magkakapatid at nagiisang babae. Masaya ang pamilya namin at talagang inaalagaan akong mabuti ng mga kuya ko kase isang doctor sa New York ang daddy ko at Architect naman ang mommy ko sa isang malaking kompanya dito sa pinas. Kadalasan,kaming magkakapatid lang ang nasa bahay pero taon-taon naman umuuwi ang Daddy. Minsan,hindi madali ang maging isang bunso dahil wala akong ate,wala akong kakampi kapag may manliligaw ako at hindi ko masakyan ang trip nila Kuya lalo na nung mga panahong nagdadalaga ako. Masaya naman ako sa buhay ko nun pero parang may kulang e. Hindi pa rin pala sapat ang buong atensyon na binibigay nilang lahat sakin hanggang sa dumating ang lalakeng magpapakumpleto ng lahat at magbibigay kulay ng buhay ko. Si Aivan..
My 18th Birthday. Dumating si Daddy at masayang masaya ako dahil kumpleto ang aming pamilya. Ayaw ko na nga sana ng formal party dahil parang ang boring ng dating. Pero bilang nagiisang prinsesa ng pamilya namin ay kailangan daw bongga at maganda ang party ko dahil buong angkan ang imbitado pati na ang aking mga kaibigan. Kinuha kong escort si Aivan na pinakilala sakin ng isang kaibigan. Nagulantang sila kuya at medyo masama ang tingin nila kay Aivan kase akala nila ay manliligaw ko ito. Maging si Daddy ay hindi masyadong umiimik pero natutuwa naman si Mommy dahil sa wakas ay dalaga na ako at hindi ako nahawaan ng mga kapatid ko na maging tomboy. Natapos ng masaya ang party ko at labis itong ikinatuwa ng mga bisita. Habang nasa isang long table ang buong pamilya ko,lumapit kami ni Aivan kay Dad para magpaalam na siya dahil kailangan na nyang umuwi ng biglang “iho.saluhan mo muna kami dito ng mga kuya ni Ysa para naman makilala ka namin”.. Agad namang umupo si Aivan sa tabi pa ni Dad na excited uminom kahit na alam nyang baka sermonan siya ng mga ito.. Iniwan ko muna sandali ang escort ko sa kanila at umakyat ako sa taas,nagbihis ng dress na regalo sakin ni Aivan at tinulungan kong magligpit ng ibang mesa ang mga helper namin dahil konti na lang naman ang bisita. Nakita ako ni Aivan na nakangiti sakin “wow!bagay sayo yung bigay ko.nagustuhan mo ba?ang ganda-ganda mo talaga ysabelle” wari nya. “ehemmm!ahh..iho,seryoso ka ba sa panliligaw mo sa anak ko?” biglang hirit ni Daddy na ikina-distract naman ni Aivan sa pagpapakyut nya sakin. “Dad!!!nakakahiya naman kay Aivan wag naman kayong ganyan. Hindi po nanliligaw to magkaibigan lang kami” depensa ko habang sila kuya ay tinatawanan ako ng pasimple. “Ahh.. Doctor Lopez.. Kung papayagan nyo ho sana ako,gusto ko nga po talagang ligawan si Ysa. I think this is the right time para makapagpaalam sa inyo ng maayos. Malinis naman po ang intensyon ko sa kanya at makakaasa kayong irerespeto ko siya. sana payagan nyo po ko para patunayan ko po sa inyo kung gaano ko kamahal tong nagiisang prinsesa nyo” sabay lagok ng isang basong may laman na alak habang titig na titig sa kanya ang lahat. kinurot ko siya sa balikat at pinandilatan ng mata habang nakatayo ako sa tabi nya. Sa tanang buhay ko,wala pang nakagawa nun saken! Mas pipiliin kong magpaligaw sa skul o sa mall kesa sa bahay dahil sa paguugaling strikto nila kuya at pagiging seloso ni Daddy,naku! Lagot ang sinumang mag attempt manligaw sakin sa bahay. Kinabahan ako sa mga binitawang salita ni Aivan dahil baka mabigo nya ang pamilya ko. Tahimik lang ang lahat ng biglang sumagot ang aking ama “hindi ako magdedecide nyan iho at lalong hindi ang mga kuya nya. 18 na si Ysa ngayon at sa edad na yan,siguro it’s about time na makapagdedsisyon siya ng tama para sa sarili nya diba anak? (nakatingin sakin si daddy). Alam mo ako,sa totoo na lang ano? nalulungkot ako dahil hindi ko na pwdeng tawaging baby etong unica hija ko. Dalaga na e! pero hindi namin sya pwedeng manduhin habangbuhay dahil sooner or later,magkakaron na ng sariling buhay yan. Ang sakin lang,alagaan mo sanang mabuti to (biglang umakbay sakin c dad) kung sakaling maging kayo nga at magtagal kayo . Gawin nyong inspirasyon ang isat isa para makapagtapos kayo agad at sabay nyong abutin ang mga pangarap nyo” ang nakakabilib na pangaral ng aking ama. Parang pinamimigay na nila ako na ewan. Pero biglang nagtawanan ang lahat at inaasar nila si Dad para mapaiyak nila. Lumapit na lang si Mommy at niyakap namin ng mahigpit si Daddy para mapagaan ang loob nya. Napakasaya ko nung gabing yun dahil sa wakas ay nakaramdam ako ng kalayaan kahit papano Hindi namin makakalimutan ni Aivan ang kaarawan kong yun dahil kakaiba talaga ang ginawa nya. Lalo siyang naging gwapo sa paningin ko dahil sa katapangan at tibay ng loob nyang humarap sa pamilya ko. Alam nyang pwede syang pagalitan o sermonan pero nakita ko naman na malinis talaga ang hangarin nya sakin. Pinatugtog ang isa sa paborito kong kanta (If I Fell – Beatles) at niyaya ni Daddy ang Mommy na magsayaw habang naghihyawan kami sa kilig. Nagulat ako nang bigla akong hilahin ni Aivan para magsayaw. Halos matunaw ako sa kilig dahil kinakanta nya pa ito habang sinasayaw namin na nakatitig sa mata ko “Ysa.. pangako ko sayo,hindi kita lolokohin. Hindi kita sasaktan at ikamamatay ko kapag may nangyaring masama sayo. Hindi na ako magtatanong sayo kung pwede ba kitang ligwan pero hayaan mo lang akong patunayan sayo na mahal na mahal kita at sana,mapaligaya kita sa kahit anong paraan. Alam mo kanina nung nakita kita nung grand entrance mo,nasabi ko sa sarili ko na eto na ang sagot sa matagal ko ng dinadasal. Ang makita at makasama ang babaeng pinapangarap ko.hindi ko alam e pero bigla ko na lang naramdaman yung magic at spark. Basta iba talaga to!”… wala akong naisagot sa mga sinabi nya pero nabigyan ko naman siya ng isang malaking ngiti at halos maihi ako sa sobrang kilig. Dun na nagsimula ang love story namin ni Aivan.
Sa loob ng halos anim na buwan na panliligaw nya ay hindi naman siya nahirapan dahil pinatunayan naman niya sa pamilya ko na seryoso siya sakin. Naging malapit na rin sa kanya ang mga kuya ko. Kadalasan nga ay nakakasama pa nila ito magbasketbol,maginom at pumunta kahit saan. First boyfriend ko si Aivan at ganun rin siya sakin. Naging masaya ang relasyon namin na walang tinatago sa isa’t isa. Fine Arts ang kinukuhang kurso ni Aivan habang ako naman ay Tourism. Magkaiba kami ng eskwelahan at pareho kaming may co-curricular activities kaya sobrang busy kami sa skul pero hindi naman ito naging hadlang sa aming relasyon. Sa halip ay nagtutulungan pa kaming dalawa pag may problema sa mga subjects namin. Pinakilala ko na siya sa angkan ko at ganun rin naman ako sakanila. Mabait ang pamilya ni Aivan at ramdam kong mahal na mahal nila ako. Katulad ng madaming relasyon,di maiiwasan ang magkatampuhan at magkaalitan dahil sa maraming bagay. Opposite talaga kami kung kaya’t mabilis mabuo ang chemistry namin at nagkakasundo kami dahil may natututunan kaming ibang bagay sa isa’t isa. Isa’t kalahating taon na ang aming relasyon at sabay kaming nakapagmartsa ni Aivan. Hindi kami nawala sa graduation ng is’t isa para magbigayan ng suporta. Hindi maitatago ang saya na nararamdaman naming dalawa dahil sa wakas ay nalagpasan na naming ang pagiging estudyante. Nagkaron ng munting salu-salo ang aming parehong pamilya na tila kinakantsawan na kami dahil baka daw magpakasal na kagad kami. Marami pa kaming pangarap ni Aivan at hindi namin gustong madaliin ang pagpapakasal. Isa pa sa labis na ikinatuwa ko ay ang balita na magse-settle down na c Daddy dito sa pilipinas dahil tapos na ako sa pag-aaral ko. Sa wakas,mas makakasama na namin ng regular ang aming ama. Nagsimula na ang pakikipagsapalaran namin ni Aivan pagkatapos ng aming graduation. Natuto kaming maging independent pero katuwang naman namin ang isat isa. Nakahanap agad si Aivan ng ng isang magandang trabaho sa isang malaking kumpanya at nabigyan ng mataas na posisyon habang ako naman ay nahihirapan dahil gusto ko talagang maging isang flight attendant pero malabo ang mata ko at hindi ako marunong lumangoy (kailangan kase yun sa training). Nanlumo ako ng sobra at parang nawalan na ako ng pag-asa pero hindi ako pinabayaan ni Aivan. Dinala nya ako sa isang espesyalista sa mata na kaibigan rin ng Daddy ko at pinagsuot ako ng eye corrector (eyeglasses din) para maibalik ang normal na grado ng mata ko. Nagtyaga rin siyang maging swimming instructor ko para hindi ako mahiya at matakot. Seloso kase si Aivan kaya hangga’t mare,ayaw nyang nagpapaturo ako sa iba lalo pa’t sa mga lalakeng instructor. Ginawa ni Aivan ang lahat para hindi ako mabigo. Ilang buwan ang nakalipas,sumabak na ako sa matinding training para makapasa ako sa inaapplyan kong trabaho at hindi nga ako nabigo! Natupad na ang pangarap kong maging isang Flight Attendant sa isang sikat na Airline dito sa pilipinas. Labis-labis ang pasasalamat ko sa Diyos dahil binigyan nya ako ng isang Aivan na tutulong sa lahat ng suliranin ko sa buhay. Simula noon ay sinubukan na naming mag-ipon ni Aivan para sa future namin. Madami kaming pangarap at unti-unti na itong natutupad dahil sa pagmamahal namin sa isa’t isa. dun ko narealize na hindi ko na makikita ang sarili ko sa iba dahil lahat ng hinahanap ko sa isang lalake ay mas nahigitan pa ng pinakamamahal kong si Aivan. Madami na kaming napagdaanang pagsubok at nalagpasan naming ng matiwasay. Nagmature kami sa isa’t isa at habang tumatagal ay mas lalong lumalalim ang tamis ng pagmamahalan namin hanggang sa dumating ang isang unos sa buhay naming na magmamarka ng malaking peklat saakin..
We were about to celebrate my 23rd birthday sa isang place kung saan una kaming nagkakilala noon. Excited kami ni Aivan dahil pupunta ulit kami sa paborito naming lugar,ang Cebu! Madali akong nakakuha ng plane ticket dahil nagttrabaho naman ako sa airline. Kasama namin ang mga kaibigan namin na nagleave rin sa mga trabaho nila kaya hindi na maitatago ang excitement naming lahat. Napakaganda ng Cebu at mukang magiging masaya ang birthday ko. Nakapag check in kaming lahat sa isang Beach Resort ng maayos.malapit ng mag-dapithapon ng bigla kong hinila si Aivan papunta sa tabing dagat kung saan ko siya unang nakita. “Naalala mo ba to? Diba andito ka nun habang andun ako sa dagat nagaabang ng malaking alon tapos kinukunan mo ko ng picture?” ang nakangiting sinabi nya habang nakahawak sa bewang ko. “Oo naman! Ang galing mo ngang mag-surf nun e ang gaganda pa ng mga kuha ko sayo tapos nagpapakyut ka naman sakin.hahaha!” ang sagot kong pang-asar sa kanya habang nakaupo kami sa shore at hinihintay lumubog ang araw. Maaliwalas ang paligid,hindi ganun kadami ang tao nun dahil hindi naman summer pero napakaganda ng dagat,masarap mangarap nung mga oras na yun. Nakilala ko kase si Aivan nung nagtour kami sa cebu,school activity namin yun sa course namin. Mahilig kase ako sa Photography kaya excited ako pag may tour kami dahil nagagamit ko ito ng mabuti. Madami akong nakukuhanan na magagandang bagay at iniipon ko to para sa portfolio ko. Sinubukan kong pumwesto nun sa tabing dagat para humanap ng magandang anggulo at magklik sa aking kamera ng walang humpay nang may nakaagaw ng atensyon ko. Isang malupet na surfer! Ang galing nyang maglaro sa tubig at makipaghamunan sa malalaking alon. Hindi ko mapigilang kuhanan siya ng madaming litrato at tuwang tuwa ako sa laro nya dahil hindi biro ang makipagsalubong sa malalaking alon.nakakainggit rin kase ang galing nyang lumangoy. Ilang sandali pa lamang ay dumating ang iba kong kaklaseng lalake,tumabi sakin at biglang kumaway ang poging surfer sakin. Hindi ko naman siya kilala pero bakit nya ko kinakawayan? Ang tanong sa isip ko.. laking gulat ko nang bigla itong umahon at lumapit saamin. Barkada siya ng mga kaklase ko!! Halos manigas ako sa kinatatayuan ko at maya-maya ay agad nila itong pinakilala saakin. Matangkad,bilugan ang mata,mahaba ang pilik mata at nakakilig na ngiti –siya si Aivan at dun simula ang magandang pagkakaibigan naming dalawa kung kaya’t ininvite ko siya nung debut ko at kinuha kong maging escort.. Mabalik tayo sa present,,madami kaming napagkwentuhan ni Aivan nung bumalik kami sa Cebu at talagang reminiscing ang moment naming dalawa. Lumubog na ang araw kaya napagdesisyunan naming magkakaibigan na mag-bonfire sa tabing dagat at salubungin ang eksaktong birthday ko. Masaya,maingay at magulo kami nun. Kantahan dahil may dala kaming gitara at kanya-kanyang asaran,kainan at konting inuman ang eksena nung gabing yun. Habang nakaupo kami ni Aivan ay yumakap siya sakin at sinabi nyang mahal na mahal nya ako. ako na raw ang babaeng gusto nyang makasama hanggang sa huling hininga ng kanyang buhay. Tinawanan ko lang ang korny kong nobyo pero talaga namang hindi siya nabibigong pakiligin ako lagi. Maya-maya lang ay niyaya nya akong maglakad-lakad at napansin kong sinenyasan nya ang buong barkada at parang may pinaplano silang hindi ko alam hanggang sa eto na nga,nangyari na ang hindi namin inaasahan..
Bunso ako sa anim na magkakapatid at nagiisang babae. Masaya ang pamilya namin at talagang inaalagaan akong mabuti ng mga kuya ko kase isang doctor sa New York ang daddy ko at Architect naman ang mommy ko sa isang malaking kompanya dito sa pinas. Kadalasan,kaming magkakapatid lang ang nasa bahay pero taon-taon naman umuuwi ang Daddy. Minsan,hindi madali ang maging isang bunso dahil wala akong ate,wala akong kakampi kapag may manliligaw ako at hindi ko masakyan ang trip nila Kuya lalo na nung mga panahong nagdadalaga ako. Masaya naman ako sa buhay ko nun pero parang may kulang e. Hindi pa rin pala sapat ang buong atensyon na binibigay nilang lahat sakin hanggang sa dumating ang lalakeng magpapakumpleto ng lahat at magbibigay kulay ng buhay ko. Si Aivan..
My 18th Birthday. Dumating si Daddy at masayang masaya ako dahil kumpleto ang aming pamilya. Ayaw ko na nga sana ng formal party dahil parang ang boring ng dating. Pero bilang nagiisang prinsesa ng pamilya namin ay kailangan daw bongga at maganda ang party ko dahil buong angkan ang imbitado pati na ang aking mga kaibigan. Kinuha kong escort si Aivan na pinakilala sakin ng isang kaibigan. Nagulantang sila kuya at medyo masama ang tingin nila kay Aivan kase akala nila ay manliligaw ko ito. Maging si Daddy ay hindi masyadong umiimik pero natutuwa naman si Mommy dahil sa wakas ay dalaga na ako at hindi ako nahawaan ng mga kapatid ko na maging tomboy. Natapos ng masaya ang party ko at labis itong ikinatuwa ng mga bisita. Habang nasa isang long table ang buong pamilya ko,lumapit kami ni Aivan kay Dad para magpaalam na siya dahil kailangan na nyang umuwi ng biglang “iho.saluhan mo muna kami dito ng mga kuya ni Ysa para naman makilala ka namin”.. Agad namang umupo si Aivan sa tabi pa ni Dad na excited uminom kahit na alam nyang baka sermonan siya ng mga ito.. Iniwan ko muna sandali ang escort ko sa kanila at umakyat ako sa taas,nagbihis ng dress na regalo sakin ni Aivan at tinulungan kong magligpit ng ibang mesa ang mga helper namin dahil konti na lang naman ang bisita. Nakita ako ni Aivan na nakangiti sakin “wow!bagay sayo yung bigay ko.nagustuhan mo ba?ang ganda-ganda mo talaga ysabelle” wari nya. “ehemmm!ahh..iho,seryoso ka ba sa panliligaw mo sa anak ko?” biglang hirit ni Daddy na ikina-distract naman ni Aivan sa pagpapakyut nya sakin. “Dad!!!nakakahiya naman kay Aivan wag naman kayong ganyan. Hindi po nanliligaw to magkaibigan lang kami” depensa ko habang sila kuya ay tinatawanan ako ng pasimple. “Ahh.. Doctor Lopez.. Kung papayagan nyo ho sana ako,gusto ko nga po talagang ligawan si Ysa. I think this is the right time para makapagpaalam sa inyo ng maayos. Malinis naman po ang intensyon ko sa kanya at makakaasa kayong irerespeto ko siya. sana payagan nyo po ko para patunayan ko po sa inyo kung gaano ko kamahal tong nagiisang prinsesa nyo” sabay lagok ng isang basong may laman na alak habang titig na titig sa kanya ang lahat. kinurot ko siya sa balikat at pinandilatan ng mata habang nakatayo ako sa tabi nya. Sa tanang buhay ko,wala pang nakagawa nun saken! Mas pipiliin kong magpaligaw sa skul o sa mall kesa sa bahay dahil sa paguugaling strikto nila kuya at pagiging seloso ni Daddy,naku! Lagot ang sinumang mag attempt manligaw sakin sa bahay. Kinabahan ako sa mga binitawang salita ni Aivan dahil baka mabigo nya ang pamilya ko. Tahimik lang ang lahat ng biglang sumagot ang aking ama “hindi ako magdedecide nyan iho at lalong hindi ang mga kuya nya. 18 na si Ysa ngayon at sa edad na yan,siguro it’s about time na makapagdedsisyon siya ng tama para sa sarili nya diba anak? (nakatingin sakin si daddy). Alam mo ako,sa totoo na lang ano? nalulungkot ako dahil hindi ko na pwdeng tawaging baby etong unica hija ko. Dalaga na e! pero hindi namin sya pwedeng manduhin habangbuhay dahil sooner or later,magkakaron na ng sariling buhay yan. Ang sakin lang,alagaan mo sanang mabuti to (biglang umakbay sakin c dad) kung sakaling maging kayo nga at magtagal kayo . Gawin nyong inspirasyon ang isat isa para makapagtapos kayo agad at sabay nyong abutin ang mga pangarap nyo” ang nakakabilib na pangaral ng aking ama. Parang pinamimigay na nila ako na ewan. Pero biglang nagtawanan ang lahat at inaasar nila si Dad para mapaiyak nila. Lumapit na lang si Mommy at niyakap namin ng mahigpit si Daddy para mapagaan ang loob nya. Napakasaya ko nung gabing yun dahil sa wakas ay nakaramdam ako ng kalayaan kahit papano Hindi namin makakalimutan ni Aivan ang kaarawan kong yun dahil kakaiba talaga ang ginawa nya. Lalo siyang naging gwapo sa paningin ko dahil sa katapangan at tibay ng loob nyang humarap sa pamilya ko. Alam nyang pwede syang pagalitan o sermonan pero nakita ko naman na malinis talaga ang hangarin nya sakin. Pinatugtog ang isa sa paborito kong kanta (If I Fell – Beatles) at niyaya ni Daddy ang Mommy na magsayaw habang naghihyawan kami sa kilig. Nagulat ako nang bigla akong hilahin ni Aivan para magsayaw. Halos matunaw ako sa kilig dahil kinakanta nya pa ito habang sinasayaw namin na nakatitig sa mata ko “Ysa.. pangako ko sayo,hindi kita lolokohin. Hindi kita sasaktan at ikamamatay ko kapag may nangyaring masama sayo. Hindi na ako magtatanong sayo kung pwede ba kitang ligwan pero hayaan mo lang akong patunayan sayo na mahal na mahal kita at sana,mapaligaya kita sa kahit anong paraan. Alam mo kanina nung nakita kita nung grand entrance mo,nasabi ko sa sarili ko na eto na ang sagot sa matagal ko ng dinadasal. Ang makita at makasama ang babaeng pinapangarap ko.hindi ko alam e pero bigla ko na lang naramdaman yung magic at spark. Basta iba talaga to!”… wala akong naisagot sa mga sinabi nya pero nabigyan ko naman siya ng isang malaking ngiti at halos maihi ako sa sobrang kilig. Dun na nagsimula ang love story namin ni Aivan.
Sa loob ng halos anim na buwan na panliligaw nya ay hindi naman siya nahirapan dahil pinatunayan naman niya sa pamilya ko na seryoso siya sakin. Naging malapit na rin sa kanya ang mga kuya ko. Kadalasan nga ay nakakasama pa nila ito magbasketbol,maginom at pumunta kahit saan. First boyfriend ko si Aivan at ganun rin siya sakin. Naging masaya ang relasyon namin na walang tinatago sa isa’t isa. Fine Arts ang kinukuhang kurso ni Aivan habang ako naman ay Tourism. Magkaiba kami ng eskwelahan at pareho kaming may co-curricular activities kaya sobrang busy kami sa skul pero hindi naman ito naging hadlang sa aming relasyon. Sa halip ay nagtutulungan pa kaming dalawa pag may problema sa mga subjects namin. Pinakilala ko na siya sa angkan ko at ganun rin naman ako sakanila. Mabait ang pamilya ni Aivan at ramdam kong mahal na mahal nila ako. Katulad ng madaming relasyon,di maiiwasan ang magkatampuhan at magkaalitan dahil sa maraming bagay. Opposite talaga kami kung kaya’t mabilis mabuo ang chemistry namin at nagkakasundo kami dahil may natututunan kaming ibang bagay sa isa’t isa. Isa’t kalahating taon na ang aming relasyon at sabay kaming nakapagmartsa ni Aivan. Hindi kami nawala sa graduation ng is’t isa para magbigayan ng suporta. Hindi maitatago ang saya na nararamdaman naming dalawa dahil sa wakas ay nalagpasan na naming ang pagiging estudyante. Nagkaron ng munting salu-salo ang aming parehong pamilya na tila kinakantsawan na kami dahil baka daw magpakasal na kagad kami. Marami pa kaming pangarap ni Aivan at hindi namin gustong madaliin ang pagpapakasal. Isa pa sa labis na ikinatuwa ko ay ang balita na magse-settle down na c Daddy dito sa pilipinas dahil tapos na ako sa pag-aaral ko. Sa wakas,mas makakasama na namin ng regular ang aming ama. Nagsimula na ang pakikipagsapalaran namin ni Aivan pagkatapos ng aming graduation. Natuto kaming maging independent pero katuwang naman namin ang isat isa. Nakahanap agad si Aivan ng ng isang magandang trabaho sa isang malaking kumpanya at nabigyan ng mataas na posisyon habang ako naman ay nahihirapan dahil gusto ko talagang maging isang flight attendant pero malabo ang mata ko at hindi ako marunong lumangoy (kailangan kase yun sa training). Nanlumo ako ng sobra at parang nawalan na ako ng pag-asa pero hindi ako pinabayaan ni Aivan. Dinala nya ako sa isang espesyalista sa mata na kaibigan rin ng Daddy ko at pinagsuot ako ng eye corrector (eyeglasses din) para maibalik ang normal na grado ng mata ko. Nagtyaga rin siyang maging swimming instructor ko para hindi ako mahiya at matakot. Seloso kase si Aivan kaya hangga’t mare,ayaw nyang nagpapaturo ako sa iba lalo pa’t sa mga lalakeng instructor. Ginawa ni Aivan ang lahat para hindi ako mabigo. Ilang buwan ang nakalipas,sumabak na ako sa matinding training para makapasa ako sa inaapplyan kong trabaho at hindi nga ako nabigo! Natupad na ang pangarap kong maging isang Flight Attendant sa isang sikat na Airline dito sa pilipinas. Labis-labis ang pasasalamat ko sa Diyos dahil binigyan nya ako ng isang Aivan na tutulong sa lahat ng suliranin ko sa buhay. Simula noon ay sinubukan na naming mag-ipon ni Aivan para sa future namin. Madami kaming pangarap at unti-unti na itong natutupad dahil sa pagmamahal namin sa isa’t isa. dun ko narealize na hindi ko na makikita ang sarili ko sa iba dahil lahat ng hinahanap ko sa isang lalake ay mas nahigitan pa ng pinakamamahal kong si Aivan. Madami na kaming napagdaanang pagsubok at nalagpasan naming ng matiwasay. Nagmature kami sa isa’t isa at habang tumatagal ay mas lalong lumalalim ang tamis ng pagmamahalan namin hanggang sa dumating ang isang unos sa buhay naming na magmamarka ng malaking peklat saakin..
We were about to celebrate my 23rd birthday sa isang place kung saan una kaming nagkakilala noon. Excited kami ni Aivan dahil pupunta ulit kami sa paborito naming lugar,ang Cebu! Madali akong nakakuha ng plane ticket dahil nagttrabaho naman ako sa airline. Kasama namin ang mga kaibigan namin na nagleave rin sa mga trabaho nila kaya hindi na maitatago ang excitement naming lahat. Napakaganda ng Cebu at mukang magiging masaya ang birthday ko. Nakapag check in kaming lahat sa isang Beach Resort ng maayos.malapit ng mag-dapithapon ng bigla kong hinila si Aivan papunta sa tabing dagat kung saan ko siya unang nakita. “Naalala mo ba to? Diba andito ka nun habang andun ako sa dagat nagaabang ng malaking alon tapos kinukunan mo ko ng picture?” ang nakangiting sinabi nya habang nakahawak sa bewang ko. “Oo naman! Ang galing mo ngang mag-surf nun e ang gaganda pa ng mga kuha ko sayo tapos nagpapakyut ka naman sakin.hahaha!” ang sagot kong pang-asar sa kanya habang nakaupo kami sa shore at hinihintay lumubog ang araw. Maaliwalas ang paligid,hindi ganun kadami ang tao nun dahil hindi naman summer pero napakaganda ng dagat,masarap mangarap nung mga oras na yun. Nakilala ko kase si Aivan nung nagtour kami sa cebu,school activity namin yun sa course namin. Mahilig kase ako sa Photography kaya excited ako pag may tour kami dahil nagagamit ko ito ng mabuti. Madami akong nakukuhanan na magagandang bagay at iniipon ko to para sa portfolio ko. Sinubukan kong pumwesto nun sa tabing dagat para humanap ng magandang anggulo at magklik sa aking kamera ng walang humpay nang may nakaagaw ng atensyon ko. Isang malupet na surfer! Ang galing nyang maglaro sa tubig at makipaghamunan sa malalaking alon. Hindi ko mapigilang kuhanan siya ng madaming litrato at tuwang tuwa ako sa laro nya dahil hindi biro ang makipagsalubong sa malalaking alon.nakakainggit rin kase ang galing nyang lumangoy. Ilang sandali pa lamang ay dumating ang iba kong kaklaseng lalake,tumabi sakin at biglang kumaway ang poging surfer sakin. Hindi ko naman siya kilala pero bakit nya ko kinakawayan? Ang tanong sa isip ko.. laking gulat ko nang bigla itong umahon at lumapit saamin. Barkada siya ng mga kaklase ko!! Halos manigas ako sa kinatatayuan ko at maya-maya ay agad nila itong pinakilala saakin. Matangkad,bilugan ang mata,mahaba ang pilik mata at nakakilig na ngiti –siya si Aivan at dun simula ang magandang pagkakaibigan naming dalawa kung kaya’t ininvite ko siya nung debut ko at kinuha kong maging escort.. Mabalik tayo sa present,,madami kaming napagkwentuhan ni Aivan nung bumalik kami sa Cebu at talagang reminiscing ang moment naming dalawa. Lumubog na ang araw kaya napagdesisyunan naming magkakaibigan na mag-bonfire sa tabing dagat at salubungin ang eksaktong birthday ko. Masaya,maingay at magulo kami nun. Kantahan dahil may dala kaming gitara at kanya-kanyang asaran,kainan at konting inuman ang eksena nung gabing yun. Habang nakaupo kami ni Aivan ay yumakap siya sakin at sinabi nyang mahal na mahal nya ako. ako na raw ang babaeng gusto nyang makasama hanggang sa huling hininga ng kanyang buhay. Tinawanan ko lang ang korny kong nobyo pero talaga namang hindi siya nabibigong pakiligin ako lagi. Maya-maya lang ay niyaya nya akong maglakad-lakad at napansin kong sinenyasan nya ang buong barkada at parang may pinaplano silang hindi ko alam hanggang sa eto na nga,nangyari na ang hindi namin inaasahan..
Habang naglalakad kami ni Aivan sa tabing dagat ay hinawakan nya ang kamay ko at nakangiti lang ito. Patuloy lang ang paglalakad namin ngunit medyo madilim na,may malalaking bato at hindi masyadong matao ang narating namin kaya umatras ako at tinanong ko kung ano ba talagang meron. Tumayo siya sa harap ko ng bigla akong binuhat (yung parang buhat ng mga lalake sa babae kapag bagong kasal) at inikot-ikot niya ako “gusto ko lang isigaw na mahal na mahal kita Ysabelle Andrea Lopez! Happy 23rd Birthday my Princess!!!”. Inawat ko siya at natawa ako dahil sa ginawa nya pero niyakap ko pa siya ng mahigpit at nagpasalamat. Malayo na ang pwesto ng mga barkada namin kaya nasisiguro kong hindi nila kami nakita o narinig. Nung ibinaba na ako ni Aivan sa pagkakabuhat,may biglang dumaan na mga lasing na lalake sa harap namin na tila malagkit ang tingin sakin dahil sa suot kong summer dress kaya napakapit ako ng mahigpit kay Aivan. Tahimik lang kami sa pagdaan nila at medyo nakaramdam na kami ng kaba. Paglagpas ng mga mamang lasing ay agad silang bumalik at gustong makipagkilala saakin. Napayakap na ako kay Aivan at sinigawan ang isa sakanila “manong umalis na ho kayo hindi ako intersadong makipagkilala sa inyo!”. Nainis ata sila sakin kaya bigla nila akong hinila at pilit na kinukuha kay Aivan “aba!sumasagot ka pang babae ka ha?”. Sinubukan naming umalis sa kinatatayuan namin at iwasan na sila para wala ng gulo dahil matindi ang tama ng alak sa kanila nung gabing yun pero hinaharang nila kami “ano ba kelangan nyo samin? Padaanin nyo na kami ayaw namin ng gulo kung pwede lang po” ang mahinahon na sinabi ni Aivan. “yang tsik mo ang gusto namin. Samin na lang yan bata! Baka naman pwede kaming makabwenas dyan”,bigla kaming kinabahan at natakot pero lalong nainis si Aivan at hinamon nya ng suntukan ang mga ito “e gago pala kayo e! binabastos nyo na tong girlfriend ko mga hayup kayo”,biglang lumipad ang kamao ni Aivan at bahala na kung sino ang matamaan sa kanila. Napuruhan nya ang isa pero pinagtulungan siya ng mga kasama. Mabilis ang mga pangyayari kaya wala akong ibang nagawa kungdi ang umiyak. Biglang na lang siyang sumigaw habang pinagtutulungan siya “ysa tumakbo ka na! humingi ka ng tulong dali na!” mabilis akong umatras at tumakbo ng bigla may humila ng buhok ko pabalik “saan ka pupunta miss beautiful? Hindi pa kita natitikman mamaya ka na umalis” nahila ako ng isa sa mga bastos na lalake. Nanlaban ako at nagsisisigaw para makahingi ng saklolo ngunit bigla akong sinikmurahan kaya wala na akong nagawa. Nasa tabing dagat pa rin kami at ihiniga ako ng mamang yun sa buhangin habang nakikita ko si Aivan na pinipilit lumaban at iwasan ang mga tadyak at suntok na binibigay sa kanya. Nagtitigan na lang kami nung mga sandaling yun at paulit-ulit kong binabanggit ang pangalan nya “tama na!wag nyo syang sasaktan parang away o na!aivan!aivan!!!” habang ako ay umiiyak. Hindi na tumitigil ang pagdanak ng dugo ni Aivan sa kanyang katawan at hindi na siya makatayo o makagalaw man lang ng maayos.Pagkatapos nilang pagtulungan ang pinakamamahal kong lalake ay agad naman silang lumapit sakin na anim na dipa lang layo kay Aivan. Nagmistulang mga demonyo at kampon ni satanas ang mga hayup na lalakeng yun na pilit akong hinuhubaran. Walang tigil ang sigaw at paghingi ko ng saklolo habang patuloy nilang pinupunit ang suot ko pati ang bra at panty ko ay pinunit na rin. Wala akong ibang nasabi kungdi “maawa po kayo! Wag po! Wag po! Tigilan nyo na kami parang awa nyo na” ngunit wala pa rin silang pakealam. Tanging naririnig ko na lang ay ang tawanan nila “o pare ikaw na! sarap neto virgin pa o.mahina tong shota mo hindi pa nakakaisa sayo.bwahahahahahahahah!”.Nung mga sandaling yun ay wala na akong nagawa kungdi ang tignan na lang si Aivan na hindi na halos makagalaw sa sobrang pagkabugbog. Pinipilit nyang batuhin ng bato ang mga lalakeng sumasalbahe sakin pero hindi nito naaabot dahil mahina na siya “wag nyong hahawakan ang girlfriend ko ako na lang ang bugbugin nyo maawa kayo sa babae” ang tanging narinig ko kay Aivan na hinang hina na. sinubukan kong pumikit at wala pa rin tigil ang luha ko dahil bigla kong naalala ang masayang ngiti ni Aivan sakin kapag nalulungkot ako ngunit pagdilat ko ay nakatingin na lang siya sakin,duguan at umiiyak rin habang pinanlilibutan ako ng mga lalakeng nakahubad. Hindi ko lubos maisip kung paano nangyaring nire-rape ako ng mga demonyo sa harap ng isang lalakeng nagbigay ng respeto sakin,nag-alay ng walang katumbas na pagmamahal at pinangarap na makatuluyan ako. Hindi ko alam kung ano ang masakit sa parte ng katawan ko nung mga sandaling yun pero nasisiguro ko,mas triple pa dun ang nararamdamang sakit ni Aivan. Para na akong malamig na bangkay pagkatapos nila akong pagpasa-pasahan. “tara na pare baka may makakita pa satin” bulong ng isang sa kanila. Hinalikan muna nila akong lahat isa-isa sa labi at nagpasalamat na parang isang bayaran. Duguan ang buong katawan ko at pakiramdam ko ay napakadumi ko na. gula-gulanit ang suot,magulo ang buhok at nahaluan na ng buhangin ang dugo sa katawan ko. Hindi na sila nag-abalang lumingon o lumapit kay Aivan dahil alam nilang mahina na ito kaya tinalikuran na lang nila ito. Pinilit tumayo ni Aivan bitbit ang isang medyo malaking bato na pinulot nya sa tabi nya at ihinampas sa kung sinuman ang matamaan niya. Pero sa kasamaang palad,may dalang kutsilyo ang isa sa kanila kaya kahit nakahampas siya ng bato ay sinaksak naman siya ng mga ito.. sumigaw na ako ng malakas at sinalo ko si Aivan sa pagkabagsak nya.. Wala na akong masyadong maalala pero ang alam ko,pareho kaming isinugod sa ospital ng mga kasama namin.
Parang kalian lang nung manyari ang isang bangungot na yun. Napapanaginipan ko pa rin ang mga sumalbahe sakin at nahirapan ako ng lubos makapagsimula muli. Sinira nila ang buhay ko,winalang hiya nila ang pagkababae ko at tinanggalan nila ako ng dignidad. Nakakadiri talaga ako! Minsan gusto kong itanong sa sarili ko kung bakit ako pa? bakit kailangan kong maranasan ang ganito? Nagdadasal naman ako palagi at wala naman akong ginagawang masama sa kapwa ko pero bakit kailangang umabot sa puntong gahasain ako? Hindi naging madali ang pagmo-move on ko at napakadaming nangyari pagkatapos ng trahedyang yun. Kalahating taon ako halos hindi makausap ng matino,inatake na sa puso ang Daddy dahil hindi nakayanan ang nangyari sakin pero gumaling naman siya. Dun ko lang nakitang humagulgol ang mga kuya ko,natatandaan ko pa ang sinabi ng panganay namin “Ysa,baby,sorry! Naturingan kaming mga kuya mo pero wala man lang kaming nagawa para protektahan ka. Patawad kung wala kaming silbi. Inalagaan ka namin maige tapos bababuyin ka lang pala?!! Mga walang kwentang tao sila. Dapat sa kanila sinusunog ng buhay mga p*t*ang *n* sila. Wag kang mag-alala hindi pwedeng hindi sila managot sa ginawa nila”. Lima ang gumahasa sakin at lima rin ang mga kuya ko kaya hindi ito naging madali para sakin. Sa sobrang trauma ko ay ayokong lumalapit sila sakin at sumisigaw ako kapag nararamdaman kong andyan sila kahit mga sariling kadugo ko ang mga ito. Takot ako sa dilim,sa tumatawa ng malakas,sa humahawak ng buhok ko at sa kahit sinong lalake pati na rin ang sarili kong ama ay kinatatakutan ko na rin. Para kasing nagiging demonyo na ang mga nasa paligid ko at pakiramdam ko,hindi sila gagawa ng mabuti sakin. Tanging Mommy ko lang ang naging sandalan ko at siya na rin ang nagpapaligo sakin,nagpapakain at nakikipagkwentuhan dahil natulala ako at di makapagsalita na parang lantang gulay nung mga panahong yun. Palaging madaming tao sa bahay namin. Nagkalat ang mga pulis,mga taga dswd social workers at iba pa para mag-imbestiga. Di naglaon,nakamit rin namin ang hustisya. Nahuli na ang mga ito na siya namang ikinatuwa ng lahat. Ang iba sa kanila ay mangingisda at boy/utusan ng resort na yun na mga lasenggo. Habangbuhay na pagkakabilanggo ang kanilang sentensya sa kulungan at mahihirapan silang makapgpiyansa para makalaya. Hanggang sa korte ay takot na takot pa rin ako lalo na nung makita ko silang lima na nakaposas na nagmamakaawa at humihingi ng tawad. Wala akong lakas na tignan sila ng matagal pero nakita ko ang mga kuya ko na nanggagalaiti at pinipilit makatadyak at makasuntok sa mga ito na hinaharangan ng mga pulis habang umiiyak sila “mga hayup kayo hindi na kayo naawa sa kapatid namin at sa boyfriend nya wala naman silang atraso bakit sila pa tinarantado nyo” dumura naman ang isang kuya ko sa kanila “pweh!hanggang sa kamatayan ko hindi ko kayo titigilan. Hinding hindi ko mapapatawad ang ginawa nyo sa utol ko. Sisiguraduhin naming mamamatay kayo sa kulungan”. Nagkagulo at hindi naging madali para saamin ang pagtutuos nay un pero nung mga sandaling yun ay nagdasal na lang ako at nagpasalamat dahil sa hustisyang nakamit namin ni Aivan pati na rin sa walang sawang pagsuporta ng mga taong nagmamahal saamin.
Dalawang taon ang makalipas….
(PLS PAKINGGAN NYO PO MUNA SANA TO BAGO KAYO MAGPATULOY SA PAGBABASA..)
http://www.youtube.com/watch?v=mM0-ZU8njdo
Kaarawan ko na! hanggang ngayon ay umiiyak pa rin ako dahil sa nangyaring yun. Ang kaarawan kong ito ay 2nd Death Anniversary rin ni Aivan. ang huling araw na nakasama ko siya. Naubusan siya ng dugo sa katawan at matindi ang saksak na inabot niya nun kaya hindi na nya ito nakayanan. Labis na paghihinagpis ang naramdaman ko nuon at parang gusto ko ng sumunod sa kanya. Hindi ko alam kung paano magsisimula dahil sanay akong kasama siya palagi. Nagalit ako ng matindi at nasira ang buhay ko nun. “Bakit si Aivan pa? Bakit hindi na lang ang masasamang tao ang namatay bakit ang pinakamabait na taong nakilala ko pa? bakit?”..Yan ang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko nung mga panahong tulala ako. Bigla ko rin naalala ang mga sinabi nya sakin nung 18th birthday ko. Ikamamatay nya kapag may nangyaring di maganda saakin.. Bagay na hindi ko pinahalagahan dahil akala ko,normal lang naman sabihin yun ng lalakeng nanunuyo ng babae kaya ganun. Namatay si Aivan dahil pinilit nya pa rin bumangon at ipaghiganti ako sa abot ng kanyang makakaya. Pinagtanggol nya pa rin ako kahit alam nyang ikapapahamak nya ito. Hanggang sa huling sandali ng pagbangon nya,ako pa rin talaga ang inalala nya. Pero bigla naman akong kinilabutan at bahagyang humangin ng malakas sa paligid ko ng bigla kong maalala ang sinabi nya bago siya pumanaw nung nasa bonfire pa kami“mahal na mahal kita ysa. Ikaw na ang huling babaeng gusto kong makasama hanggang sa huling hininga ng buhay ko”. Napabuntong hininga ako at naalala ko rin ang ang walang kwentang reaksyon ko. Napakamanhid ko talaga. Nakornihan pa ako at tinawanan ko pa siya kahit na kinilig at natuwa naman ako. Sino nga ba ang mag-aakalang magkakatotoo ang mga binitawang salita ni Aivan? Yun na pala ang huling gabi naming dalawa. Nalaman ko sa isang kaibigan namin ang totoong dahilan kung bakit ako niyaya ni Aivan sa seashore nung gabing bago mangyari ang trahedya at may inabot na singsing saakin nung nasa ospital na kami. Alam na pala ng lahat na yayayain na akong magpakasal ni Aivan. sinakto nyang kaarawan ko at pinilit nyang makapunta kami ng Cebu kung saan una kaming nagkita para memorable daw saamin at gusto daw nyang hindi ko makalimutan ang marriage proposal na yun. Lalong sumabog ang puso ko at wala akong ibang ginawa kungdi ang sumigaw,iuntog ang sarili sa pader at umiyak ng umiyak dahil sa loob ng limang taon na relasyon namin ni Aivan,ayun na pala sana ang oras na hihingiin nya ang kamay ko at tutuparin ang pangakong ako lang ang mamahalin nya. Kung bibigyan lang sana ako ng isa pang pagkakataon,gusto kong mabuhay uli si Aivan kahit isang araw man lang at sabihing MAHAL NA MAHAL ko siya higit pa sa buhay ko. Labis akong nagpapasalamat sa pagsagip at pagtulong nya sakin sa lahat. Sa pagmamahal at pagaalagang pinadama nya. Nagiisa lang si Aivan at hindi na kailanman mawawala sa puso ko..
Nagpatuloy pa rin naman ang buhay ko matapos ang bangungot na iyon. Nagresign na nga lang ako sa pagiging flight attendant dahil puno ng alaala ni Aivan ang naiisip ko dun at sa tingin ko ay hindi rin ako makakapgtrabaho ng maayos. Unti-unti na akong nakakabangon sa tulong ng mapagmahal kong pamilya at kaibigan. Naramdaman ko ang kalinga at pagaalagang binigay nila kahit na hindi ito madali para sa isang katulad ko na sobrang trauma ang inabot. Lalong nahasa ang pagkahilig ko sa Photography kaya ibinaling ko ang atensyon ko doon. Sa katunayan,tuwing may ikakasal sa mga kuya ko ay hindi na sila nagha-hire ng mga photographer. Ako na mismo ang gumagawa at mukang maayos naman ako sa field na ito kaya madaming napahanga kung kaya’t pati mga kaibigan nila ay ako na ang kinukuha sa kahit anong okasyon. Paminsan-minsan ay nagpipinta rin ako pag bakante ang oras ko. madalas akong makagawa ng isang makulay at masayang obra kaya mas lalo akong nalilibang. Si Mommy naman ang nagtulak sakin para maging isang ramp model. Isinali nya ako dito at talagang nag focus siya ng matindi sakin kaya masasabi kong well trained naman ako. Gusto nya kaseng matuto akong bumangon at kahit nagkaron ako ng mapait na karanasan,nais nyang ipamuka at ipagmalaki ko sa buong mundo na mas lalo akong naging matapang na babae at pwede rin akong magsilbing inspirasyon sa mga biktima ng rape kagaya ko. Maaaring nababoy nga ang katawan ko pero hindi ang pagkatao ko at laking pasasalamat ko sa mga taong patuloy na umaalalay at nagbibigay ng gabay sakin. Nag asawa na last year ang panganay kong kuya at kalian lang ay katatapos lang rin maikasal ng pangalawang kuya ko. Sana nextyear ay magkaron na ako ng pamangkin. Si Daddy naman ay number one fan ko sa pagmomodel. Lagi syang nasa show ko at masaya akong nakikita syang nakangiti. Madalas ko rin silang samahan ni Mommy maglaro ng golf. Lalong tumibay ang aming pamilya at naging matatag para sa isat isa. ngayon ako natutong magpahalaga ng kapwa ko dahil wala naman talagang kasiguraduhan sa mundong ito. Labis ko kaseng pinagsisihan ang mga bagay na hindi ko naipadama at nasabi kay Aivan dahil masyado akong nagfocus sa future namin. Live your life to the fullest ika nga nila. Lalo akong magiging matibay para sa mga mahal ko sa buhay. Naniniwala ako na binibigyan tayo ng Diyos ng isang matinding pagsubok para marealize natin na andyan lang siya sa tabi natin palagi dahil kasunod ng pagsubok na ito ay may kaakibat rin na saya at leksyon sa buhay.
Minsan sa buhay natin kailangan muna nating madapa at maputikan para matuto tayong bumangon at maglinis ng ating mga sarili. Iba-iba man ang bagyo at problemang dumadating satin,pero dalawa lang pwede nating pagkatiwalaan. Ang Poong Maykapal na pinagkukunan natin ng lakas at ang ating mga sarili. Gasgas na sa pader ang sabi-sabing “walang ibang makatutulong sayo kungdi ang sarili mo” pero totoo naman ito. Paano ka babangon at magsusumikap kung ikaw mismo sa sarili mo ay wala kang tiwala? Paano ka makapagsisimula kung hindi mo matututunang tanggapin sa sarili mo kung sino ka? Sa akin,walang kasing saklap ang hindi ko na maramdaman ang presensya ni Aivan. Wala na akong katuwang,wala na akong nobyong lalambingin at wala na rin akong mapagkkwentuhan ng mga pangarap ko. Pero kahit ganon,alam kong hinding hindi na siya aalis sa tabi ko kahit kalian dahil habangbuhay na nya akong babantayan at gagabayan.Hindi rin ito naging madali sa pamilya ko dahil kahit ano pa rin palang pag-aalaga ang ibigay nila at kahit gaano pa sila kadami na pwedeng magprotekta saakin,iba pa rin kapag napahamak na ako.. Kahit ano pang unos ang dumating sa buhay ko,masasabi ko ng kaya ko itong lagpasan magisa dahil sa napakadaming itinuro saakin ni Aivan. Gusto kong matuwa pa rin siya sakin dahil kahit iniwan nya na ako,unti-unti ko namang matututunan na sumaya. Dahil kay Aivan kung bakit gusto ko pa rin ipagpatuloy ang nasimulan naming pangarap kahit wala na siya.. =)
MALIGAYANG KAARAWAN SAKIN!=)
Parang kalian lang nung manyari ang isang bangungot na yun. Napapanaginipan ko pa rin ang mga sumalbahe sakin at nahirapan ako ng lubos makapagsimula muli. Sinira nila ang buhay ko,winalang hiya nila ang pagkababae ko at tinanggalan nila ako ng dignidad. Nakakadiri talaga ako! Minsan gusto kong itanong sa sarili ko kung bakit ako pa? bakit kailangan kong maranasan ang ganito? Nagdadasal naman ako palagi at wala naman akong ginagawang masama sa kapwa ko pero bakit kailangang umabot sa puntong gahasain ako? Hindi naging madali ang pagmo-move on ko at napakadaming nangyari pagkatapos ng trahedyang yun. Kalahating taon ako halos hindi makausap ng matino,inatake na sa puso ang Daddy dahil hindi nakayanan ang nangyari sakin pero gumaling naman siya. Dun ko lang nakitang humagulgol ang mga kuya ko,natatandaan ko pa ang sinabi ng panganay namin “Ysa,baby,sorry! Naturingan kaming mga kuya mo pero wala man lang kaming nagawa para protektahan ka. Patawad kung wala kaming silbi. Inalagaan ka namin maige tapos bababuyin ka lang pala?!! Mga walang kwentang tao sila. Dapat sa kanila sinusunog ng buhay mga p*t*ang *n* sila. Wag kang mag-alala hindi pwedeng hindi sila managot sa ginawa nila”. Lima ang gumahasa sakin at lima rin ang mga kuya ko kaya hindi ito naging madali para sakin. Sa sobrang trauma ko ay ayokong lumalapit sila sakin at sumisigaw ako kapag nararamdaman kong andyan sila kahit mga sariling kadugo ko ang mga ito. Takot ako sa dilim,sa tumatawa ng malakas,sa humahawak ng buhok ko at sa kahit sinong lalake pati na rin ang sarili kong ama ay kinatatakutan ko na rin. Para kasing nagiging demonyo na ang mga nasa paligid ko at pakiramdam ko,hindi sila gagawa ng mabuti sakin. Tanging Mommy ko lang ang naging sandalan ko at siya na rin ang nagpapaligo sakin,nagpapakain at nakikipagkwentuhan dahil natulala ako at di makapagsalita na parang lantang gulay nung mga panahong yun. Palaging madaming tao sa bahay namin. Nagkalat ang mga pulis,mga taga dswd social workers at iba pa para mag-imbestiga. Di naglaon,nakamit rin namin ang hustisya. Nahuli na ang mga ito na siya namang ikinatuwa ng lahat. Ang iba sa kanila ay mangingisda at boy/utusan ng resort na yun na mga lasenggo. Habangbuhay na pagkakabilanggo ang kanilang sentensya sa kulungan at mahihirapan silang makapgpiyansa para makalaya. Hanggang sa korte ay takot na takot pa rin ako lalo na nung makita ko silang lima na nakaposas na nagmamakaawa at humihingi ng tawad. Wala akong lakas na tignan sila ng matagal pero nakita ko ang mga kuya ko na nanggagalaiti at pinipilit makatadyak at makasuntok sa mga ito na hinaharangan ng mga pulis habang umiiyak sila “mga hayup kayo hindi na kayo naawa sa kapatid namin at sa boyfriend nya wala naman silang atraso bakit sila pa tinarantado nyo” dumura naman ang isang kuya ko sa kanila “pweh!hanggang sa kamatayan ko hindi ko kayo titigilan. Hinding hindi ko mapapatawad ang ginawa nyo sa utol ko. Sisiguraduhin naming mamamatay kayo sa kulungan”. Nagkagulo at hindi naging madali para saamin ang pagtutuos nay un pero nung mga sandaling yun ay nagdasal na lang ako at nagpasalamat dahil sa hustisyang nakamit namin ni Aivan pati na rin sa walang sawang pagsuporta ng mga taong nagmamahal saamin.
Dalawang taon ang makalipas….
(PLS PAKINGGAN NYO PO MUNA SANA TO BAGO KAYO MAGPATULOY SA PAGBABASA..)
http://www.youtube.com/watch?v=mM0-ZU8njdo
Kaarawan ko na! hanggang ngayon ay umiiyak pa rin ako dahil sa nangyaring yun. Ang kaarawan kong ito ay 2nd Death Anniversary rin ni Aivan. ang huling araw na nakasama ko siya. Naubusan siya ng dugo sa katawan at matindi ang saksak na inabot niya nun kaya hindi na nya ito nakayanan. Labis na paghihinagpis ang naramdaman ko nuon at parang gusto ko ng sumunod sa kanya. Hindi ko alam kung paano magsisimula dahil sanay akong kasama siya palagi. Nagalit ako ng matindi at nasira ang buhay ko nun. “Bakit si Aivan pa? Bakit hindi na lang ang masasamang tao ang namatay bakit ang pinakamabait na taong nakilala ko pa? bakit?”..Yan ang paulit-ulit na pumapasok sa isip ko nung mga panahong tulala ako. Bigla ko rin naalala ang mga sinabi nya sakin nung 18th birthday ko. Ikamamatay nya kapag may nangyaring di maganda saakin.. Bagay na hindi ko pinahalagahan dahil akala ko,normal lang naman sabihin yun ng lalakeng nanunuyo ng babae kaya ganun. Namatay si Aivan dahil pinilit nya pa rin bumangon at ipaghiganti ako sa abot ng kanyang makakaya. Pinagtanggol nya pa rin ako kahit alam nyang ikapapahamak nya ito. Hanggang sa huling sandali ng pagbangon nya,ako pa rin talaga ang inalala nya. Pero bigla naman akong kinilabutan at bahagyang humangin ng malakas sa paligid ko ng bigla kong maalala ang sinabi nya bago siya pumanaw nung nasa bonfire pa kami“mahal na mahal kita ysa. Ikaw na ang huling babaeng gusto kong makasama hanggang sa huling hininga ng buhay ko”. Napabuntong hininga ako at naalala ko rin ang ang walang kwentang reaksyon ko. Napakamanhid ko talaga. Nakornihan pa ako at tinawanan ko pa siya kahit na kinilig at natuwa naman ako. Sino nga ba ang mag-aakalang magkakatotoo ang mga binitawang salita ni Aivan? Yun na pala ang huling gabi naming dalawa. Nalaman ko sa isang kaibigan namin ang totoong dahilan kung bakit ako niyaya ni Aivan sa seashore nung gabing bago mangyari ang trahedya at may inabot na singsing saakin nung nasa ospital na kami. Alam na pala ng lahat na yayayain na akong magpakasal ni Aivan. sinakto nyang kaarawan ko at pinilit nyang makapunta kami ng Cebu kung saan una kaming nagkita para memorable daw saamin at gusto daw nyang hindi ko makalimutan ang marriage proposal na yun. Lalong sumabog ang puso ko at wala akong ibang ginawa kungdi ang sumigaw,iuntog ang sarili sa pader at umiyak ng umiyak dahil sa loob ng limang taon na relasyon namin ni Aivan,ayun na pala sana ang oras na hihingiin nya ang kamay ko at tutuparin ang pangakong ako lang ang mamahalin nya. Kung bibigyan lang sana ako ng isa pang pagkakataon,gusto kong mabuhay uli si Aivan kahit isang araw man lang at sabihing MAHAL NA MAHAL ko siya higit pa sa buhay ko. Labis akong nagpapasalamat sa pagsagip at pagtulong nya sakin sa lahat. Sa pagmamahal at pagaalagang pinadama nya. Nagiisa lang si Aivan at hindi na kailanman mawawala sa puso ko..
Nagpatuloy pa rin naman ang buhay ko matapos ang bangungot na iyon. Nagresign na nga lang ako sa pagiging flight attendant dahil puno ng alaala ni Aivan ang naiisip ko dun at sa tingin ko ay hindi rin ako makakapgtrabaho ng maayos. Unti-unti na akong nakakabangon sa tulong ng mapagmahal kong pamilya at kaibigan. Naramdaman ko ang kalinga at pagaalagang binigay nila kahit na hindi ito madali para sa isang katulad ko na sobrang trauma ang inabot. Lalong nahasa ang pagkahilig ko sa Photography kaya ibinaling ko ang atensyon ko doon. Sa katunayan,tuwing may ikakasal sa mga kuya ko ay hindi na sila nagha-hire ng mga photographer. Ako na mismo ang gumagawa at mukang maayos naman ako sa field na ito kaya madaming napahanga kung kaya’t pati mga kaibigan nila ay ako na ang kinukuha sa kahit anong okasyon. Paminsan-minsan ay nagpipinta rin ako pag bakante ang oras ko. madalas akong makagawa ng isang makulay at masayang obra kaya mas lalo akong nalilibang. Si Mommy naman ang nagtulak sakin para maging isang ramp model. Isinali nya ako dito at talagang nag focus siya ng matindi sakin kaya masasabi kong well trained naman ako. Gusto nya kaseng matuto akong bumangon at kahit nagkaron ako ng mapait na karanasan,nais nyang ipamuka at ipagmalaki ko sa buong mundo na mas lalo akong naging matapang na babae at pwede rin akong magsilbing inspirasyon sa mga biktima ng rape kagaya ko. Maaaring nababoy nga ang katawan ko pero hindi ang pagkatao ko at laking pasasalamat ko sa mga taong patuloy na umaalalay at nagbibigay ng gabay sakin. Nag asawa na last year ang panganay kong kuya at kalian lang ay katatapos lang rin maikasal ng pangalawang kuya ko. Sana nextyear ay magkaron na ako ng pamangkin. Si Daddy naman ay number one fan ko sa pagmomodel. Lagi syang nasa show ko at masaya akong nakikita syang nakangiti. Madalas ko rin silang samahan ni Mommy maglaro ng golf. Lalong tumibay ang aming pamilya at naging matatag para sa isat isa. ngayon ako natutong magpahalaga ng kapwa ko dahil wala naman talagang kasiguraduhan sa mundong ito. Labis ko kaseng pinagsisihan ang mga bagay na hindi ko naipadama at nasabi kay Aivan dahil masyado akong nagfocus sa future namin. Live your life to the fullest ika nga nila. Lalo akong magiging matibay para sa mga mahal ko sa buhay. Naniniwala ako na binibigyan tayo ng Diyos ng isang matinding pagsubok para marealize natin na andyan lang siya sa tabi natin palagi dahil kasunod ng pagsubok na ito ay may kaakibat rin na saya at leksyon sa buhay.
Minsan sa buhay natin kailangan muna nating madapa at maputikan para matuto tayong bumangon at maglinis ng ating mga sarili. Iba-iba man ang bagyo at problemang dumadating satin,pero dalawa lang pwede nating pagkatiwalaan. Ang Poong Maykapal na pinagkukunan natin ng lakas at ang ating mga sarili. Gasgas na sa pader ang sabi-sabing “walang ibang makatutulong sayo kungdi ang sarili mo” pero totoo naman ito. Paano ka babangon at magsusumikap kung ikaw mismo sa sarili mo ay wala kang tiwala? Paano ka makapagsisimula kung hindi mo matututunang tanggapin sa sarili mo kung sino ka? Sa akin,walang kasing saklap ang hindi ko na maramdaman ang presensya ni Aivan. Wala na akong katuwang,wala na akong nobyong lalambingin at wala na rin akong mapagkkwentuhan ng mga pangarap ko. Pero kahit ganon,alam kong hinding hindi na siya aalis sa tabi ko kahit kalian dahil habangbuhay na nya akong babantayan at gagabayan.Hindi rin ito naging madali sa pamilya ko dahil kahit ano pa rin palang pag-aalaga ang ibigay nila at kahit gaano pa sila kadami na pwedeng magprotekta saakin,iba pa rin kapag napahamak na ako.. Kahit ano pang unos ang dumating sa buhay ko,masasabi ko ng kaya ko itong lagpasan magisa dahil sa napakadaming itinuro saakin ni Aivan. Gusto kong matuwa pa rin siya sakin dahil kahit iniwan nya na ako,unti-unti ko namang matututunan na sumaya. Dahil kay Aivan kung bakit gusto ko pa rin ipagpatuloy ang nasimulan naming pangarap kahit wala na siya.. =)
MALIGAYANG KAARAWAN SAKIN!=)