Bago ko simulan ang akdang ito, inaanyayahan ko po muna ang lahat na buksan nila ang kanilang mga isip sa mga isyung kinahaharap ng bawat tao. Nawa po ay inyo itong maintindihan at ng sa gayon ay patuloy nating marating and dulo ng akdang ito.
[pause/break]
Lingid sa kaalaman ng nakakarami, ang buhay ay sadyang maraming naitatago. Kung akala ng iba ay alam na nila iyon, nagkakamali sila. May mga taong sadya o mas minabuti na lang na itago ang kanilang nararamdaman upang hindi na maging tampulan ng tukso o maging isang isyu ang kanilang katauhan. Pinaniniwalaan natin ang mga salitang lalake, babae, bakla, at tomboy. At ngayon, pagtutuunan ko ng pansin ang mundo ng mga tinatawag nating SILAHIS.
Una sa lahat, nais ninyo siguro munang alamin kung bakit ito ang isyung tinatalakay ko. Bakit nga ba? San ko ito nakuha? Anung meron dito? Mahalaga ba ito? San ba papunta ang usaping ito? At bakit pa gagambalin ang isang matagal ng isyung halos ang nakakarami ay alam na?
Isa-isa kong sasagutin ang mga tanong na iyan. Una, bakit nga ba?
Sa mundong ginagalawan natin ngayon, nauuso ang tinatawag na same sex marriage. Nakapagtataka na ang kapareha ng isang bading o tomboy ay kahit papaano ay naa-attract sa kabilang kapareha. Lingid sa ating kaalaman na pareho ang lebel ng kanilang pagkakagusto sa magkaparehong kasarian. Masyadong mapanlait ang ating mundo kung kaya ay hindi natin mabuksan ang ating isipan sa mga ganitong isyu na para sa akin ay madali naman intindihin. Tayo kasi mismo ang nagtatakip sa ating mga mata upang hindi natin makita ang kagandahan dulot nito sa isang nilalang. Tinatakpan natin ang ating mga tainga upang hindi natin marinig ang kanilang mga panig. At inuunahan natin ng pagsasalita ang kanilang pakikipaglaban kaya na lang hindi nila maibahagi ang kanilang panig sa karamihian.
Pangalawa, anung meron dito at mahalaga ba ito?
Mahalaga ito para sa akin dahil alay ko ito sa isa kong kaibigan. Kaibigan na patuloy na sumusuporta sa akin sa kabila ng pagiging bisexual niya. Kahit maraming pumapansin sa kanya dahil sa kung ano siya ay patuloy pa din siyang namumuhay ng walang tinatapakan tao at higit sa lahat, nais ko siyang biglang laya. Laya na maihayag ang kanyang damdamin, ang kanyang galing, at ang kanyang kakayahang umunlad sa kabila ng pagiging iba sa mata ng nakararami.
Sa parteng ito ng aking akda, kung sa tingin mo ay boring na, maari mo ng itigil ang pagbabasa at ilagay sa comment box ay iyong saloobin sa isyung ito. Mahalagang malaman ko ang inyong saloobin upang sa gayon ay maimulat ko ang aking isipan sa labang aking tatahakin. At kung wala naman, ipagpatuloy mo lang ang pagbabasa ng isang interview ko sa isang kaibigan at kung paano siya nahantong sa kalagayang ito.
[ang mga pangalan at lugar ay hango lamang sa aking imahinasyon batay sa kanyang paglalahad at upang maitago na din ang kanyang pribadong buhay sa isyung ito]
July 15, 2011
Matalabong Kwago (MK): Kamusta ka naman? Tagal kitang hindi nakausap ha? San ka ngayon?
Harry Potter (HP): >tinitigan niya lang ako na para bang hayok sa aking katawan
MK: Maiba ako, pwede ba kitang mainterview?
HP: Bakit hindi, tara, inuman tayo sa bahay.
MK: Mamayang gabi na lang, busy sa negosyo e.
HP: Ikaw na businessman/woman. (para maitago ko ang sarili ko)
MP: Adik! Wala lang akong trabaho kaya dito muna ako.
Kinagabihan ay pumunta ako sa kaniyang inuupahan condo unit matapos ko manuod ng Harry Potter. Ang ganda kasi ng Harry Potter at huli na ito kaya mas priority ko ito bago siya. Hahaha.
MK: HP! HP! (habang kumakatok)
HP: Akala ko hindi ka na dadating e. (pinapasok na niya ako sa loob)
MK: Nanuod pa kasi ako ng Harry Potter. Ano ba gusto mong inumin?
HP: The bar na lang!
MK: Sige, bibili muna ako.
HP: Huwag na, meron dito sa ref.
MK: Ready ka na?
HP: Hubad na ba ko?
MK: Tangeks! Sa interview!
HP: Sige simulan na natin.
Kada tanong ay isang tagay ng The Bar ang aming iniinum. Dahan-dahan itong nilalason ang aming katinuan. Parehong pag-iinit ng katawan ang aming nararamdaman. Nag-iinit ako sa alak na tumatakbo sa aking mga ugat samantalang siya ay nag-iinit na para bang may nakahaing handa sa kanyang harapan na naghihintay lang ng tamang oras upang ito ay kainin.
Sa parting ito, mas minabuti kong isa-kwento ang interview dahil hindi ko na maalala ang ilan sa mga sagot niya sa bawat tanong na itinatanong ko dahil wala siyang ibang ginawa kung hindi harutin ako sa mga sagot iniyang may halong pang-aakit.
>
>
>
Bata pa lang si Harry ay tampulan na siya ng tukso sa kanilang lugar. Palibahasa’y siya lang ang nag-iisang apo, pamangkin, pinsan, at anak na lalaki bago pa man siya tumuntong sa edad na pito. Lumaki siya sa haligi ng apat na pader ng bahay at ilaw ng lamparang nagniningas sa tuwing iihip ang hangin sa gabing madilim.
“Paglake niyan, bading yan!” sabi ng isang tiyuhin.
“E tignan mo naman ang nilalaro, barbie!” sabay tawa ng kanyang lola.
“Kaya naman kasi ganyan yan ay puro kayo pamimintas. Alam naman ninyong walang magulang yung bata e wala na kayong ginawa kundi asarin. Kayo kaya ang lumaking puro babae ang nakapaligid sa inyo. Kayo kaya yung lumaking walang ibang kalaro kundi ang isang robot na sira pa. Kayo kaya ang tumira sa isang bahay na ang laman ay puro manika at “stuffed toys”. Bata pa yan! Tumatatak ang mga sinasabi ninyo sa isipan niya kaya mas mabuti pang tumahimik na lang kayo kung wala kayong magandang sasabihin.” Sabi ng kapatid ng lola niya na mataas ang pangarap para sa isang tulad niya na wala man lang magulang na humahalili pero buong sikap na naglalakad ng kulang-kulang isang kilometer makapasok lang sa isang pampublikong paaralan at umuwi ng may dalang ngiti mula sa papuri ng napakaraming guro na ang tingin sa kanya ay aangat pagdating ng araw.
Ganyan nagsimula ang buhay ni HP. Maaga siyang minulat ng mga taong nakapligid sa kanya sa salitang bading at bakla. Maaga niyang nalaman kung gaano kasakit mabuhay sa mundong wala kang kakampi kung hindi ang sarili mo. Kaya ipinangako niya sa sarili niyang …
“Paglaki ko, hindi ako magiging bakla tulad ng inaakala nila.” Sa isang madiing boses habang naiyak siya sa ilalim ng kumot bago siya matulog.
Sampung taon na si HP at dahil na din sa kanyang nag-iisang tagapag-aruga, napatira siya sa tiyahin niya upang doon ay matugunan ang kanyang mga pangangailangang hindi na kayang ibigay pa ng isang taong nalipasan na ng panahon na tanging ang alam lang na trabho ay ang maglaba at mamalantsa ng damit ng iba upang may makain sa isang araw.
Sa bahay na iyon, mas lalong minulat siya ng mga kapitbahay na kapwa nila kamag-anak sa mundong kanyang iniiwasan. Patuloy na tampulan siya ng tukso, panlalait, pamimintas. Hindi na lang niya ito pinansin at sa halip ay isinentro ang isipan sa pag-aalaga ng dalawang magulang ng kanyang lola na ilang sandali na lang ang itatangi sa mundong ibabaw.
Mabait sa kanya ang kanyang lola sa tuhod. Kahit na na-stroke ito ay walang nagbago dito maliban na lang sa hindi na nito kayang gumawa pa ng ilang gawaing bahay. Natuto si HP ng ilang gawaing pambabae na itinuturing ng iba. Paglalaba, pamamalantsa, pagluluto, paglilinis ng bahay at maging ang paglilinis ng kuko. Lingo-linggo niyang nililinis at ginugupitan ng kuko ang kanyang inaalagaan upang hindi ito maimbakan ng dumi.
Sa bahay na iyon, ramdam niyang importante siya at pinahahalagahan. Doon nabuo ang kanyang pangarap na magkapamilya. Magkaroon ng anak na tutulong at gagabay sa kanya sa darating na panahaon na hindi na niya kayang maglakad pa at pakaiinin ang sarili. Sa bahay na iyon, nagsimula ang pagbabagong hindi niya lubos akalaing mangyayari sa kanyang buhay.
“Nandyan po ba si Lolo?” tanong ng isang lalaking may taas ng 5’6, Moreno at may angking kagwapuhan.
“Sino po sila?” tanong ni HP. Napakunot noo pa siya dahil hindi naman niya kilala ang lalaking iyon.
“A e, apo ako ni Lolo. Si Lola ba nandiyan?” tanong muli nito na para bang nahihiya kay HP.
“Sino po sila?” tanong naman ni HP.
“Si Toto kamo.” Sagot nito sabay pahid ng pawis nanamumuo sa kanyang noo.
“Sandali lang po.” Paalam ni Hp sabay tungo sa silid ng Lola upang ipaalam dito ang lalakeng naghahanap sa Lolo.
Tinanong ko si HP. Ano ba ang itsura ng Toto na iyon? At ito ang sinagot niya.
“Hindi siya gwapo at hindi din siya panget. Malaki pa nga ang tiyan nito pero di tulad ng mga bondat talaga. Manipis lang yung mga labi at makapal ang kilay. Mas matangkad lang sa akin ng kaunti pero mas maputi naman ako sa kanya.” Sagot niya sa akin ng diri-diretso.
“Yan ba ang tingin mo sa kanya ng una kayong magkita?” dugtong na tanong ko.
“Hindi. Normal lang. Hindi ko pa naman alam noon ang salitang gwapo at hindi pa ako mapanuri noon di tulad ngayon.”
“La, may naghahanap po kay Lolo sa labas. Apo daw po niya.” Sa pagsasalitang iyon ni HP, naisip niya yung sinabi ng lalake na apo siya ng Lolo. At naisip din niya kung bakit hindi nito sinabi na apo siya ni Lola.
“A si Toto ba yun? Apo ng Lolo mo yun sa ibang babae. Chickboy kasi siya noon pero ako pa din ang mas pinili niya sa iba.” Sabay tawa ng matanda sa kanya.
Tinulungan niya ang Lola upang makalabas ng silid nito. Dahil nga sa stroke, hirap itong maglakad kaya siguro ay matagal silang nakapunta sa sala upang papasukin na din ang lalake.
“La, dito daw po muna ako habang inaasikaso ko ang mga papeles ko paalis ng bansa. Nagpaalam na po ako kay lolo at pumayag naman po.” Saad ng lalake matapos siyang kamustahin ng Lola.
“Ganoon ba? Abay, sige at ng sa ganoon ay may katulong kami ng Lolo mo sa negosyo at dito na din sa bahay.”
“Salamat po.”
“Walang anuman. Hala sige, ipasok mo na yang bitbitin mo sa kabilang kwarto. Magtabi na lang kayo ni HP sa higaan dun sa kabila.”
Iniwan niya muna ang Lola sa sala upang ihatid ang lalake sa kanyang silid gaya ng bilin ng matanda.
“Kuya, diyan mo na lang sa aparador ilagay ang gamit mo tutal naman ay walang laman niyan.” Sabay turo ni HP sa lumang aparador.
“Dito ba? Sige salamat.”
Iniwan na niya ang lalake sa kwarto at pinuntahan ang Lola para bantayan habang naghihintay sila ng paparating na ulam na padala ng ilang kamag-anak para sa kanila.
“Anong edad ka na nun?” tanong ko kay HP. Nangangalahati na ang The Bar na aming iniinum.
“College na ako noon eh. Mga sixteen.” Sagot niya naman habang nakatingin sa kawalan.
“So, anu na?” tanong ko ulit sa kanya sabay inom ng tagay niya sa akin.
Matagal na nanatili si Toto sa bahay na iyon. Humigit anim na buwan sabi ni HP. Nagkakasundo naman sila sa lahat ng bagay. Pero mas nais ni Toto na makihalubilo sa mga kaedad niya. Isang gabi ay seryosong silang nag-usap ni HP patungkol sa kanilang sarili.
“Kuya, ilang taon ka na?” pareho silang nakahiga sa kama ng oras na iyon na naghihintay na tamaan ng antok.
“twenty two.”
“Taga saan ka?”
“Quezon.”
“May kapatid ka?”
“Kakambal. Nakita mo na yun nung nagpunta siya dito isang beses.” Sabi niya kay HP.
“Ha? Wala naman akong nakikitang kamukha mo noon pa?” gulat naman ni HP.
“Meron, yung babae na nagpunta dito isang linggo bago ako pumunta dito.”
“Ah. Kambal kayo pero babae ang kakambal mo. Naalala ko na.” napagtanto niyang ang kambal ay hindi lang parehong babae o lalake.
“Oo.”
“Galing naman nun! Gusto ko nga din magkaroon ng kakambal e.” banat naman ni HP na namamangha pa din.
“Ako nga gusto ko kambal ang anak ko e.” singit naman ni Toto.
“O?”
“Kaso hindi eh. Parehong lalake ang anak ko. Wala pang isang taon ang pagitan nilang dalawa. Pero okay na din yun kasi mukha naman silang magkakambal.” Paliwanag niya sa akin.
“May asawa ka na pala kuya. Kamusta naman?” tanong na panghihimasok ni HP.
“Ayos lang! Mahirap sa una kasi Illonggo siya e kaya kailangan pag-aralan ko yung mga salita nila. Hahaha.” Sabay tawa ni Toto.
“Bakit ka natatawa?” tanong naman ni HP na halatang nakikisabay na si Toto sa kanilang usapan.
“Ang babantot kasi ng mga tunog ng mga salita nila e.” tawa pa uli siya.
“Hahaha! Pagtiyagaan mo na lang.” sabi naman ni HP. “Paano yun e di ang hirap nun kapag buntis yung asawa mo e di walang ano.” Dugtong niya na para bang may gustong malaman sa buhay pag-aasawa.
“Mahirap talaga! Pero sa amin, madaming bading doon. Dami ko ng bading na naano. Hahaha!” sagot niya nang may pagyayabang.
Nalito si HP. Paano? Tanong niya sa sarili. Hindi na lang siya umimik dahil di na niya mapagtanto ang mga kasunod pang mga sinasabi nito. “Sige kuya, tutulog na ako. May pasok pa ako bukas e.”
“Sige.”
Hindi ko namalayan na ubos nap ala ang bote ng The Bar. Sakit sa ulo na at antok ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon. Pero nais ko pa din ipagpatuloy ang aking interview dahil tatamadin na akong bumalik at bumisita pa kay HP.
“Yun lang ba ang nangyari nung gabing iyon?” tanong ko sa kanya habang papunta siya sa ref.
“Yun lang!” sagot niya sabay labas ng isang malamig na pitsel ng tubig.
“Ano yun?” tanong ko naman na para bang hindi kuntento sa aking nakalap na impormasyon mula sa kanya.
“Ilang gabi matapos iyon, may nangyari.” Sagot niya sa akin habang nag-sasalin ng tubig sa dalawang baso.
Ilang araw ang lumipas matapos ang seryosohang usapang iyon. Hindi na ito nasundan dahil parehong pagod at busy ang dalawa sa pag-aaral at pagpunta sa mga seminars. Dumating ang isang gabing galit si Lola.
“HP, matulog ka na. Hayaan mo na lang na nakakabig ang pinto. Sabing huwag uminom, nakipag-inuman pa din.” Galit na tono ng matanda.
Mabilis na naintindihan ang nais iparating ni Lola. Tinutukoy nito si Toto na naaya ng kanyang mga tiyuhing makipag-inuman dahil kaarawan ng isa sa kanila. Hindi na nagdalawang isip pa si HP at agad na inilapat ang pinto at sabay na nagtungo na sa kanilang silid. Dahil walang katabi sa malaking higaan, kinuha ni HP ang unang ginagamit ni Toto upang idantay sa kanyang likuran at paminsan-minsan ay ipinantatakip niya sa kanyang mga mata upang makatulog.
Mabilis siyang nakatulog. Makalipas ang ilang minuto o oras ay nagising siya sa tawag ng isang ibon.
“UWAAAAAK!!!”
Hindi na lang niya ito pinansin kahit na nanggagaling lang ito sa kusina. Pumasok sa isip niyang si Toto iyon at nagsusuka marahil sa dami ng nainom na alak. Agan niyang kinuha at muli ay isinubsob ang mukha sa unan.
Nawala ang ingay at nawala ang unan. Marahil ay bumalik na si Toto sa inuman. Ibinuwelo niya ang kanyang kamay at braso upang kapain ang unan. Nang may makapa ay agad na isinuksok muli ang mukha. Nakaramdam siya ng kakaibang init mula sa bagay na kanyang niyapos. Si Toto pala.
Agad siyang bumitiw at tumalikod.
“AMP!” napasigaw siya sa kanyang isipan. Dahan-dahan niyang ipinikit muli ang kanyang mga mata at ibinalik ang sarili sa pagkakatulog.
Nakaramdam siya ng init mula sa brasong nakayakap sa kanya. Agad niya itong inalis. Inisip na lasing ang katabi. At muling binalewala ang mga nangyayari.
Niyakap muli siya nito. Inilagay ang kanyang ulo sa braso nito na para bang gawing unan iyon. Sapilitang ipinihit ang kanyang katawan paharap sa lalakeng katabi at mariing iningungudngod ang kanyang mukha sa dibdib ng lalake.
Pumalag siya ngunit natatakot siyang magising ang Lola sa kabilang silid at ang Lolo na ninais mahiga sa sala. Ipinasok ang kanyang kamay sa salawal ng lalake at ginawa itong panghimas sa pag-aari. Pilit man niyang tanggalin ang kanyang mga kamay ay higpit naman itong hinahawakan ng lalakeng para bang nasapian ng masamang espiritu. Iminulat niya ang kanyang mga mata at natakot siya sa titig at ngiti ng lalake na para bang handang pumatay anumang oras. Hindi na siya nakaimik sa pinag-gagagawa sa kanya. Hinubaran siya nito ng saplot at ganun din ang lalake. Iniuutos sa kanya ang mga bagay-bagay na hindi naman niya ginagawa dati.
“Tuturuan kita kung paano mag-romansa sa isang babae.” Bulong ni Toto sa kanya.
“Ayaw ko na kuya.” Habang nagingilid ang kanyang mga luha sa mata.
Agad na pinaupo siya sa nakahigang katawan ni Toto. “Sige, gawin mo na.” utos nito sa kanya.
“Ayaw –“ naputol niyang pagtanggi ng agad na hinatak ang kanyang mga braso para mapadapa si Hp sa kanyang dibdib.
“Isusumbong kita sa pinaggagagawa mo kapag hindi mo sinunod ang utos ko.” Planado niyang salita at pananakot kay HP.
Pinadilaan sa kanya ang dibdib nito pababa ng katawan hanggang sa pilit itong pinapalaro ang kanyang kaarian kay HP.
“Ganyan ba ang ginawa niya talaga sayo?” galit kong tono sa aking kaibigan.
“Higit pa diyan!” sa tono niyang ngarag ngunit para bang masaya sa parteng iyon ng kwento ng buhay niya.
“Ano pang pinagawa sayo?” tanong ko kay HP.
“Tulad ng isang babae, pinatalikod niya ako sa kanya at pilit na --- alam mo na!” sagot niya na may pagkabitin.
“Masakit ba?” awa ko sa kanya.
“Sira! Hindi na ako pumayag sa ganoon! Kahit hinatak niya ako sa kusina at paulit-ulit na sabunin ako ay hindi na ako pumayag. Namumuo na ang galit ko sa kanya nung oras na iyon. Pero patuloy pa din siyang pilit ipinapasok pero kapag ayaw talaga mentally ng partner mo, parang on and off switch na automatic na sumasalya siya. Hahaha!” paliwanag niya sa akin habang natatawa-tawa.
“E di tapos na?” malumanay ko ng tanong sa kanya.
“Hindi doon natapos iyon.” Binitin niya ako sa pagsagot sabay dugtong niya sa sinabi niya.
Matapos ang eksena sa kusina na mala-hayop kung aking ituring base sa sinalaysay sa akin ng aking kaibigang si HP, muli siyang bumalik sa silid upang magbihis.
“Sandali!” pigil ni Toto kay HP habang tinatanggal ang isinusuot niyang salawal.
“Ayoko na kuya.” Sagot naman ni HP.
Marahan siyang inihiga ni Toto sa kama at dahan-dahang tinatanggal ang kanyang sinusuot. Para bang nahipnotismo siya nito sa init ng katawang inilapat ni Toto. Pinayakap sa kanya ni Toto ang hubad nitong katawan upang damhin ang pagmamahal na panandalian lamang. Dito na nagsimulang mahulog ang loob ni HP kay Toto. Mainit, masarap, mapangarap na gabi. Tinulak na si HP ng kanyang utak ang gawin sa napapanuod niyang mga pornograpiya. Hinalikan niya ng walang tigil ang lalake sa leeg, dibdib at maging sa ibaba nito. Pumihit pa si HP ng posisyon hudyat para kay Toto na gusto din niya ang ginagawa niya sa lalake na gawin sa kanya. Nagsimula ng magkasundo ang dalawa sa himig ng kanilang sariling mga piit na boses. Pero sa huli ay si Toto pa din ang umibabaw habang dahan-dahang bumabayo sa pagmumukha ni HP.
“Inumaga kayo? Ganoon katagal?” pagkagulat ko kay HP.
“Oo, pero hindi na ulit nangyari iyon dahil ilang araw lang ay umalis na siya sa bahay. Marahil ay naaprubahan na ang kanyang mga papeles.” Malungkot niyang sinabi sa akin.
“ Ahh.. kaya ka ganyan ngayon.” Konklusyon ko.
“Hindi, isa lang iyong dahilan. Naghanap pa ako ng mga kasagutan at kahit binasa ko na ang Bibliya, hindi ko ito makita.” Matalinhaga niyang sabi sa akin.
“Ha!?” gulat ko sa kanya.
“Ganito kasi iyon…” patuloy niyang kuwento.
Nangailangan muli ng katulong ang tiyahin niya dahilan upang tumira siya sa isang malayong kamag-anak. Umalis siya ng kanyang bayan at nanirahan sa iba. Ang kanyang malayong kamag-anak ay isang bading. Mariin niyang sinabi sa akin na walang kinalaman ito sa paggiging Bi niya. Napatira siya dito noong siya ay disi-siete humigit kumulang isang taon. At dito nagsimula ang pagkakadiskubre niya sa mundong sa mga bading ay tiyak na paraiso. Ito ay ang gabi-gabing inuman at ang gabi-gabing serbisyuhan na akala ko nung una ay likha lamang ng aking mga imahinasyon.
“E ano pa!” text sa kanila ng mga kaibigan ng bading niyang kamag-anak. Hudyat ito ng inuman.
Wala pang isang buwan ay nakasundo na niya ang mga kaibigan ng kamag-anak niyang itatago na lang natin sa pangalang Sam. Ang mga kaibigang bading ni Sam ay madaling kaibiganin. Base na din sa aking sarili. Masarap maging kaibigan ang mga bading. Simula ng makasundo ni HP ang mga kabadingan ay naging tampulan ulit siya ng tukso. Kung dati ay bading, ngayon ay serbis.
“Anong serbis?” tanong ko kay HP.
“Sila yung mga lalake na makapagbibigay sa iyo ng aliw. Babayaran mo sila kapalit ng kaligayahang hindi sapat ang isandaang piso para makabili nito. Pero meron ding iba na kahit pipti ay pumapayag. Hahaha!” tawa ulit siya.
Unti-unting dumadating ang mga kabadingan simula pumalo ang oras sa alas diyes ng gabi. Ang iba ay hindi pa man nag-uumpisa ang “bondingan” ay may dala-dala na kaagad na mga lalakeng makakpareha nila. Palagian nilang ginagamit ang isang bakanteng silid ng bahay kung saan doon nila ginagawa ang orasyong walang nakakaalam kung hindi ang mga taong gumagawa nito.
Ganito ang palaging sistema sa lugar na iyon. Inuman, lalake, inuman, lalake, inuman, lalake.
Ang mga kabadingan ay may pangalan ding inaalagaan na di tulad ng alam na iba. Sa pagpili ng lalake ay may basehan at ito ay depende sa taong nakakakilala dito.
“Ha!?” tanong ko ulit kay HP.
“Anong Ha!?” balik niya sa akin.
“Mga lalake? Paanong pagpili at saan sila nanggagaling?”
Ang mga lalakeng tinutukoy ni HP ay ang mga tinatawag na “serbis” tulad ng nasabi kanina. Pinipili sila depende sa lebel ng kanilang kakayahan upang mapaligaya ang isang bading. Nagmumula sila sa hindi malamang lugar at bigla-bigla na lang nasulpot sa lugar ng inuman. Makikilala mo sila sa kanilang pananamit at itsura. Sa ganitong kalakaran, masasabing ang mga ito ay sanay na sa ganitong uri ng pamumuhay. Ang tanging naglalaro sa isipan ko ngayon, bakit at paano nahantong sila sa ganitong uri ng kalakaran.
“Hp, minsan ba nakipag-usap ka sa mga serbis?” tanong ko muli sa kanya habang iniaabot ang malamig na tubig sa akin.
“Oo --- (inom siya ng tubig) I tried to talk to most of them.”
“Then?”
“Listen…”
Nagkataong tulog na si Sam sa kanyang silid at nagkataong may isang serbis na naiwan upang tulungan si HP na magligpit ng napag-inuman.
“Ako na diyan, umuwi ka na!” giit ni Hp sa lalake.
“Hindi, okay lang ako.” Sabay napaupo sa upuan sa sala.
“Bawal ka dito matulog, alam mo ba yon?”
“Sandali lang, ayaw ko pang umuwi kasi sa bahay e.” paliwanag niya kay HP.
“Bakit naman?” patuloy pa din na nag-iimis ng lamesitang pinaggamitan.
“Wala lang, gusto ko lang maiba ang lahat.” Ang malalim niyang sagot.
“Maiba ang lahat?” matapos ay nagwalis na siya ng sahig.
“Yung para bang … ang hirap iexplain eh.” Sabay buntong-hininga hudyat na pagod na ang katawan.
Matapos na maglinis at hugasan ang napag-inuman, itinuon ni HP ang kanyang sarili sa pagpapataboy sa lalakeng natutulog na sa sofa.
“Gising na!” sabay tapik nito sa mukha.
Agad namang nagising ang lalake. Marahan nitong ipinihit ang sarili sa pagkakaupo at humarap kay HP habang namumuo ang luha nito sa kanyang mga mata.
“Masama ba ako?” marahan nitong tanong kay HP.
“Paano mo ba nasabing masama ka?” tanong na sagot sa tanong ng lalake.
“Sa ginagawa ko, ang gusto ko lang naman ay makatapos ng pag-aaral. Gusto ko lang mauwian ng kahit isang B1( burger value meal ng Jollibee na ikinatawa ko pa nung ikinukuwento sa akin ni HP) ang nanay ko.” Umiiyak siya ngunit mahina ang tinig sa hiya na din siguro na makagambala ng natutulog na kapitbahay.
Marahan na tinapik ni HP ang likod ng binata. Hinayaan niya muna ito hanggang sa maging maayos na.
“Okay na ako, salamat pala sa iyo.” Sabay ngiti niya dito.
Umalis na ang lalake ngunti nagpahiwatig itong babalik. Masayang iniwan ng lalake ang bahay na iyon at nakatagpo siya ng isang kaibigan sa katauhan ni HP.
“Anung mga nalaman mo?” naguguluhan na ako dahil na din siguro sa alak na sumisirkulo na sa ulo ko.
“Na ang tao, minsan masama sila tignan pero deep inside, there are touching stories behind their eyes.” Nagulat ako sa sinabing ito ni HP.
“… at minsan pa nga, hindi lang yung walang pera ang gumagawa niyan. Kasi yung iba, walang gumagabay sa kanila kahit mayaman sila, sa ganyang paraan sila nakakakita ng tunay na kasiyahan.” Dugtong niya.
“So you mean na hindi lang mahihirap in terms of money ang nasa ganyang katayuan. May mahihirap in terms of family relation pala!” konklusyon ko.
“Habey!” sabay snap ng kanyang daliri sa harapan ng aking mukha.
“E anung kinalaman noon ng pagiging Bi mo?” eksena ko ulit.
“Masyado ng malalim ang gabi! Pahinga muna tayo…”
Matapos ang inuman na akala ko ay isang gabi lang, muli itong nasundan. Kung nung una ay niyaya niya ako, ngayon, ako na mismo ang pumunta sa kaniyang condo unit. May personal na dahilan ang pagpunta ko doon pero sumagi pa din sa isip ko ang aking pangalawang layunin. “Kailangan kong tapusin ang aking sinimulan.” “Harry! Harry!” sigaw ko habang kumakatok sa kanyang pintuan. Ramdam ko sa sarili ko ang kaba. Naguguluhan at hindi mapakali. Nais kong huwag na lang ituloy ang aking plano ngunit pumapaibabaw pa din ang paghahanap ko ng taong aking masasandalan sa mga oras na iyon.
“O? Anung atin?” bungad niyang tanong ng magulat siyang ako ang kumakatok.
“Pwede ka ba ngayon?” mukha akong nagmamakaawa sa oras na iyon. Totoo naman. Naaawa ako sa sarili ko.
“Sige pasok! Iinom natin yan!” sabay pihit ng kanyang ulo sa kanan. Agad ko namang itinaas ang dala kong supot ng The Bar na paborito namin inumin.
“Hindi ka handa niyan ha?” sarkastiko niyang tanong sa akin na pinalitan ko naman ng isang ngiting nakakaloko.
Agad akong sumalampak sa sahig. Inilabas ang isang bote ng The Bar at ang powdered juice upang kaniyang timplahin. Iniabot ko din sa kanya ang ilang supot ng chips bilang pulutan. Matapos niyang mag-ayos at maghain ay pumuwesto na siya sa aking harapan at nagsimulang magtagay.
Nakatitig lang siya sa akin. Hindi ko naman maiharap ang mukha ko sa kanya. Binasag niya ang aming katahimikan sa isang tanong na lalong nagparamdam sa akin ng kakaibang damdamin.
“Sa bahay ba na naman?” tanong niya na tugmang-tugma sa kanyang hinala sa aking pakay.
Tumango lang ako bilang pagsagot. Nagulat ako ng ibahin agad niya ang tanong sa akin. Nakaramdam siguro siya na ayaw kong pag-usapan ang aking problema. Para kasi sa akin, hindi mo kailangan banggitin ang lahat ng iyong problema sa mga taong naka paligid sa iyo. Lahat tayo ay may problema na dapat natin harapin. At para sa akin, lulusawin ng alak kong tinutungga ang problemang aking tinitipon.
“Tapos na ba ang interview mo sa akin?” bigla kong naalala ang aking isa pang pakay. Ang tapusin ang interview.
“Hindi pa nga e… part 1 pa lang ang naipasa ko.” Sagot ko sa kanya na para bang nangongonsensiya.
“E di pagpatuloy natin.” Mahinahaon niyang sagot. Kumalampag naman ang tainga ko sa narinig.
“Sige, sige…” at agad ko ng sinimulan ang interview at inulit ang huling tanong nung nakaraang linggo.
“Ano nga palang kinalaman nun sa pagiging Bi mo?” at muli, inumpisahan na niya ang kwento ng kanyang buhay.
“Tulad ng sinabi ko, hindi lang ng mga taong may financial problem ang pumapasok sa ganoong uri ng kalakaran. Kahit mga mayayaman. Doon kasi nila nakikita ang hinahanap-hanap na kasiyahan na hindi nila makita at madama sa kanilang pamilya.” Nahinto ang kanyang pagsasalita ng isang buntong hininga at pinagpatuloy ulit ito. “ Nakilala ko si Jam. Siya yung tipo ng lalake na sa tindig at porma pa lang ay halata mo ng mayaman. Maputi at makinis ang balat. Halata sa katawan niya na nag-gy-gym ito. At maganda ang kanyang mga mata lalo na kung makikita mo ang kanyang mga ngiti.”
“Jam, kamusta naman?” tanong ni Hp sa kanya.
“Eto, ganoon pa din. Tara, tagay ka.” Alok niya kay Hp.
“Hindi ako nainom. Kayo na lang.” sabay ngiti niya kay Jam.
Ewan ba kung anong pumasok sa kukote ni Hp para kaibiganin si Hp. Sa katunayan, hindi siya pala kaibigan. Naghahanap lang daw siya ng tipong brother-figure at doon niya ito nakita kay Jam. Nagsimula silang maging magkasundo. Palagi siyang binibiro at ganoon din si Hp. Natuto ding uminom si Hp sa kanya. At di lumaon ay para na silang magkapatid.
“Tara, sama ka sa akin.” imbita ni Jam kay Hp.
“Ha? Saan ?” tanong naman ni Hp.
“Maraming lalake doon! Mga macho!” biro nito.
“Ikaw na lng, hindi ako interesado.” Isnab naman ni Hp.
“Sige na! Kapag di ka sumama, hindi na ako pupunta dito.”
“E di huwag, sinong tinakot mo?” pananakot naman ni Hp.
“Tsk. Dali na! Akong bahala sa iyo!” sa narinig na iyon ni Hp. Pumayag na siya. At nang makarating sa kanilang pupuntahan, nagulat siya sa kanyang nakita.
“GYM!!?”
“Hindi, pagawaan lang!” pilosopong sagot ni Jam. Agad siyang hinatak sa may counter at nagbayad ng entrance fee.
“Ikaw na lang. hindi naman ako marunong sa ganyan.” Sabay halukipkip ng kanyang mga braso si Hp.
“Sayang naman yung binayad ko kung hindi ka papasok. Pumasok ka na lang at panuorin ako.”
“O siya, sige, magtigil ka lang!”
“Yes!” sabay siko pababa habang ang mga kamay ay nakatiklop.
Unang beses pa lang niyang nakita si Jam na nakahubad, nagbubuhat ng weights at nag-i-stretching. Namangha siya sa ganda ng katawan ng kaniyang kaibigan. Marahil sa pagkamanghang iyon, napilitan na din siyang mag-gym. Tama! Nag-gym si Hp. Palagi na niya itong nakakasama stuwing pupunta si Jam doon.
“Kailan tayo babalik doon?” tanong ni Hp ng muling pumuta si Jam sa kanila.
“A-ahm.. baka hindi na tayo makapunta doon e...” mahahalata sa pagsasalita nito ang pagkalungkot.
“Ha? Bakit?” tanong ni Hp.
“Lilipat na kasi kami bukas. Nandito ako para magpaalam.” Sa mahinang boses ni Jam.
Tinanggap na lang ni Hp na mawawala na ang kanyang kuyang pinapangarap. Mawawala ang kanyang kaibigang kasama niya sa inuman, kuwentuhan, asaran at pati na din ang kanyang gym buddy. Alam niyang hindi niya kontrol ang mga pangyayari. Wala siyang magagawa dahil hindi niya kapit ang buhay nito. At sino ba naman siya. Isa lang siyang taong nakilala ni Jam sa oras ng pangungulila nito at paghahanap ng makakaramay. Isa lang siyang kaibigan.
“Minahal mo siya?” tanong ko kay HP.
“Oo… sobra!” sagot naman niya sa akin. Kung kanina ay ako ang nakatulala, ngayon, siya naman. Pilitin man niyang itago sa akin ang pagpatak ng kanyang luha ay kitang-kita ko pa din ito at damang-dama sa mga oras na iyon. Nilapitan ko siya. Iniyuko ko ang kanyang ulo sa aking kaliwang balikat. Hinayaan ko siyang umiyak. Hinayaan ko siyang ilabas ang lahat ng panghihinayang, pangungulila at ang sakit na kanyang nadarama. Hanggang sa magsalita siya.
“Salamat!” marahan niyang sabi.
“Gusto mo pa bang ituloy ko ito?” tanong ko sa dahil naaawa na talaga ako sa kanya. Masyado na kasing na-open ang buhay niya sa akin, sa aking mambabasa, sa inyo. Ayaw kong isang beses ay magalit siya sa akin at pagmulan ito ng away namin dalawa.
“Sige, next question.” Pagpapatuloy niya sa akin sabay pahid ko ng luha sa kanyang mga pisngi.
“”Minahal mo siya at sabi mo ay sobra. Higit pa sa pagiging kuya?” marahan kong tanong sa kanya upang hindi siya mabigla.
“Ewan. Iba kasi ang dating niya sa akin. Minahal ko siya bilang kuya. Bilang kapatid. Walang halong malisya. Walang halong kung anu-ano maliban na lang nung …” binitin niya ako. Kinuha niya ang bote at nagsalin ng alak sa shotglass. Bago bumalik sa sinasabi ay tinungga niya muna ito. “ … nung huling gabi. May nangyari sa amin. Hindi ko maintindihan kung bakit. Dala na din siguro ng kalasingan. Kami na lang dalwa nun sa sala. Nagpaiwan siya upang ako ay tulungan sa pagliligpit. Yun ang sabi niya. Matapos namin magligpit ay isinara niya ang pinto. Narinig ko na lang na ni-lock niya iyon habang naghuhugas pa ako ng pinag-inuman. Sinilip ko. Akala ko ay umalis na siya yun pala ay hindi. Minabuti kong ipagpatuloy ang paghuhugas dahil ayaw kong makita siyang naroon. Ayaw ko.”
“Hp, aalis na ako.”basag na boses niyang sabi.
“Bye.” Pormal na pagpapaalam ni Hp na para bang nagpapaalam lang na aalis at babalik din kinabukasan.
“Maaaring hindi mo na ako makita.” Patuloy na sabi ni Jam.
Hindi umimik si Hp. Patuloy pa din siya sa kanyang paghuhugas. Ayaw niyang lumingon o sumagot sa mga pahiwatig ni Jam. Pilitin man niyang hindi umiyak ay hindi niya nagawa. Umagos ang luhang natipon sa kanyang mga mata. Naghalo ang kanyang mga luha sa tubig na kanyang pang banlaw. Wala na siyang narinig pang mga salita matapos iyon. Akala niya ay lumisan na si Jam. Isang mahigpit na yakap ang kanyang nadama mula sa kanyang likuran. Si Jam.
“Mahal na mahal kita. Higit pa sa inaakala mo.” Habang patuloy na lumuluha ang mga mata ni Jam. May kung anong kabog sa dibdib ni Hp. Mas malakas at mas masakit. Napatigil siya sa kanyang ginagawa. Tinanggal niya ang mga kamay na nakayapos sa kanyang bewang at tinungo ang pinto upang buksan.
“Bye Jam!” kahit lumuluha ay nakangiti pa din. Ayaw niyang umalis si Jam ngunit hindi pwede.
Lumapit sa kanya si Jam. Itinulak ni Jam ang pinto upang magsarang muli. Ini-lock. Inabot niya ang baba ni Hp upang ipihit ang mukha nitong ayaw tumingin sa kanya. Agad niyang hinalikan ang labi ni Hp. Iyon ang una at huli nilang pagsasama. Kakaiba. Nag-iinit. Naglalagablab.
“Sorry Hp!” paghingi ko ng paumanhin.
“Dati pa yun, okey na ako kaya you shouldn’t be sorry.” Sagot sa akin ni Hp na kahit anong tanggi niya at patuloy na pasiyahain ang sarili ay bakas pa din sa mukha niya ang hinagpis sa pag-alis ni Jam.
“Doon mo na-realize na ganyan ka?”
“Hindi ko alam kung saan nagsimula dahil may kagaguhan na naman akong ginawa e.” proud na sagot sa akin ni Hp.
“At anu naman iyon?” mabilis kong tanong.
“Ang planetromeo!” matigas niyang sagot sa akin.
Gumawa siya ng account sa nasabing website. Isa sa mga kilalang website kung saan ang mga taong “curious” sa kanilang identity ay nandito. In short, may “identity crisis”. Pero di lahat ng may identity crisis ay narito. Karamihan sa mga ito ay sadyang Bi o mga bading simula’t sapul. Dito itinuon ni Hp ang kanyang oras. Ang makahanap ng kasagutan sa kanyang mga tanong. At dito, nakilala niya si Frank.
Hindi ko na pahahabain pa ang kwento at baka abutin tayo ng ilang linggo. Simple lang ito, parang facebook lang. Register, Log in, Search, Chat at Meet. At nakilala niya at naka-meet si Frank. Ewan ko ba sa kaibigan kong ito kung bakit mabilis na nahulog ang loob kay Frank. Basta ang sabi niya, mabait daw ito. Automatic na may nangyari sa kanila sa kanilang second meeting. Sa una daw kasi ay parang kwentuhan lang. Masarap daw itong ka-kwentuhan. Mabilis na napalagay ang kanyang damdamin dahil na din sa mabulaklak na pananalita nito. Tuluyan na siyang bumigay. Isa na siyang ganap na Bi.
“Kamusta?” text ni Frank.
“Okay lang naman.” Sagot ni Hp.
“Punta ako diyan mamaya. Wala bang tao diyan?”
“Meron e. Sige, hintayin kita.”
“Sa susunod na lang, kapag walang tao.”
“Bakit naman?”
“Ayaw ko kasing may tao, maraming tao.”
“Bakit?”
“Hindi lang ako sanay.”
“Ok.”
“Ok.”
Ganyan ang naging takbo ng kanilang pakikipagtext sa isa’t isa. Hanggang sa mapansin ni Hp na pumupunta lang ito sa kanila upang makipag-sex. Basta walang tao ay tiyak na nandoon siya. Hindi pa umiinit ang puwet sa kinauupuan ay nagyayaya na ito kay Hp. Hindi na nakapagpigil si Hp. Prangka niya itong tinanong kung ano ba talagang namamagitan sa kanila at tanging sagot lang nito ay “may girlfriend ako at ayaw kong mawala siya sa akin. Walang tayo, hindi tayo. Kaibigan lang kita. Friends. Friends with benefits.” At tuluyan ng nag-walk out si Frank.
Nagulat si Hp sa kanyang narinig. Friends with benefits. Ayaw niyang pangunahan ang sarili sa pagbibigay kahulugan dito kaya kinausap niya ang isang malayong kaibigan sa internet.
“Musta?” pambungad ni Hp.
Mabilis naman na nakasagot ang kaibigan niyang babae. “Nabuhay ka?”
“Hehe… may kailangan akong malaman e.”
“Ganyan ka naman e. Magpaparamdam ka lang kapag may kailangan ka.”
“Hindi ah… importante itong sasabihin ko…”
“Ano?”
“Huwag kang magugulat ha?”
“Dali! Na-e-excite naman ako.”
“Hindi ako bading!”
“Ha !? : | “
“Sabi ko, hindi ako bading!”
“Alam ko.”
“Alam mo?”
“Matagal na! Bi ka!”
Hindi kaagad nakasagot si Hp. Wala na pala siyang dapat ilihim sa kanyang kaibigan.
“HOOOOYYYYYYYYYYYYYYYYYYY!!!!!”
“Sorry, late response! Paano?”
“Simula ng makipagbreak ka dun kay Joyce at nung huli tayong magkita. Kakaiba ka na. Di tulad ng dati na lalakeng lalake. Iba na ang galaw mo. Para kang kitikiti. Don’t worry, hindi pa din naman halata e. hehe.”
“Ang haba ng sagot ha!”
“Pati sa pagta-type mo halatang halata pa din! Hahahaha!”
“Ewan.”
“Hahaha! Yun lang ba ang sasabihin mo?” tanong ng kachat na kaibigan.
“Ano yung “FRIENDS WITH BENEFITS”?”
“Parang yun lang hindi mo alam? FRIENDS ka niya dahil NAKIKINABANG SIYA SA IYO o PAREHO KAYONG NAKIKINABANG SA ISA’T ISA.”
“Sige, out na ako. Bye. Thanks!” at agad na nag-log out siya sa facebook. Masakit marinig ang katotohanang pilit niyang tinatanggi sa utak. Masakit sa kanya na marinig iyon lalo na na may nararamdaman siya sa lalakeng iyon. Higit pa sa kaibigan. At hayun, hindi maka-move on si Hp. Sakit sa dibdib pero mas pinili niyang magpakatatag matapos ang lahat na nangyari sa kanya. At ngayon, nandito siya sa harapan ko.
“Summarize?” pabiro kong tanong sa kanya. Sumakay naman siya sa tanong ko.
“Ang SEXUALITY ay ang pakiramdam ng isang tao na tumutukoy sa kanyang kasarian. Kung BI ka, attracted ka sa parehong kasarian. Mapa-babae man o lalake. Nasa sa iyo na lang kung paano mo ito haharapin. Hindi mo naman kailangan pangalandakan ang kasarian mo. Gawin mo kung anong ikasasaya ng puso at isipan mo. Basta walang natatapakan. Go lang!”
“Factors?”
“Marami e. Sandali! Una, environment o surroundings. Kung anong nasa paligid mo, posibleng ma-adapt mo ito. Halimbawa na lang sa katulad ko, puro babae ang pinsan ko at hinayaan lang nila ako na makipaglaro sa kanila ng Barbie. Tulad ko nung nandoon ako kay Sam, puro bading ang nakapaliid sa akin. Tulad ng mga tao sa paligid ko, puro panlalait at pamimintas. Pangalawa, karanasan. Maaring pag-ibig o karahasan. Maaring nabigo sa pag-ibig mo at naisipan mong magpakaiba na lang ng pagkatao. O kaya, may ginawang di maganda sa iyo nung bata ka pa. O pwede ding naghahanap ka ng taong makapagbibigay sayo ng kakulangan tulad ng ama, kuya o kung ano pa man. Pangatlo, pagiging “curious”. Pang-apat, sarili mo ng desisyon. Hindi ka naman magkakaganyan kung ayaw mo. Minsan nasa isip na lang iyan ng tao. Dinadahilan na lang nila ang nasa paligid nila para hindi sila masisisi sa bandang huli.”
“Friends?” sabay taas ng baso ko.
“Friends… with benefits?” sagot na tanong niya.
“Sure!” sabay buhos ko sa ulo niya ng The Bar.
Naintindihan ko na kung bakit ganoon siya. Mas nakilala ko siyang maiigi. Mas lalo kaming naging close. Mas lalo ko siyang ginalang, nirespeto at hinangaan. Masarap ang tulad niya … este… masarap ang tulad niyang kaibigan. Hindi kailangan maging perfect at maging isang tunay na lalake. Para sa akin, isa siyang tunay na lalake.
Natapos ang inuman at para bang nabunutan ako ng tinik. Haaaaayyyy! Thank God!
P.S.
“Bakit di mo subukang magsulat ng m2m?”
“Ako ba ay pinagloloko mo?” sagot ko.
“Tutal naman mahilig ka gumawa ng kwento!”
“Pag-iisipan ko.”
“Tandaan mo, hindi lahat ng maganda, babae. Hindi lahat ng gwapo, lalake. At hindi lahat ng readers mo, lalake at babae. Subok lang!”
“E paano yung ibang scene na hirap ipaliwanag?”
“Di ba sa “Lapis sa Kalye” ka nagsusulat? Sabi ninyo nga, “Hindi ito ang normal mong mababasa”. Gawin mo na, bago pa gayahin ng iba.”
“Marami ng gumawa niyan!”
“Marami pang kakaibang kwento ang hindi nasusulat. At tandaan mo, ako ang unang reader mo!”
“Salamat!”
“Walang anuman!” sagot niya. “Tara doon na tayo mahiga sa kama ko, siguradong dadalhin ka noon sa kalangitan at malalaman mo ang hinahanap mong “scene”!” dugtong pa niya.
Una sa lahat, nais ninyo siguro munang alamin kung bakit ito ang isyung tinatalakay ko. Bakit nga ba? San ko ito nakuha? Anung meron dito? Mahalaga ba ito? San ba papunta ang usaping ito? At bakit pa gagambalin ang isang matagal ng isyung halos ang nakakarami ay alam na?
Isa-isa kong sasagutin ang mga tanong na iyan. Una, bakit nga ba?
Sa mundong ginagalawan natin ngayon, nauuso ang tinatawag na same sex marriage. Nakapagtataka na ang kapareha ng isang bading o tomboy ay kahit papaano ay naa-attract sa kabilang kapareha. Lingid sa ating kaalaman na pareho ang lebel ng kanilang pagkakagusto sa magkaparehong kasarian. Masyadong mapanlait ang ating mundo kung kaya ay hindi natin mabuksan ang ating isipan sa mga ganitong isyu na para sa akin ay madali naman intindihin. Tayo kasi mismo ang nagtatakip sa ating mga mata upang hindi natin makita ang kagandahan dulot nito sa isang nilalang. Tinatakpan natin ang ating mga tainga upang hindi natin marinig ang kanilang mga panig. At inuunahan natin ng pagsasalita ang kanilang pakikipaglaban kaya na lang hindi nila maibahagi ang kanilang panig sa karamihian.
Pangalawa, anung meron dito at mahalaga ba ito?
Mahalaga ito para sa akin dahil alay ko ito sa isa kong kaibigan. Kaibigan na patuloy na sumusuporta sa akin sa kabila ng pagiging bisexual niya. Kahit maraming pumapansin sa kanya dahil sa kung ano siya ay patuloy pa din siyang namumuhay ng walang tinatapakan tao at higit sa lahat, nais ko siyang biglang laya. Laya na maihayag ang kanyang damdamin, ang kanyang galing, at ang kanyang kakayahang umunlad sa kabila ng pagiging iba sa mata ng nakararami.
Sa parteng ito ng aking akda, kung sa tingin mo ay boring na, maari mo ng itigil ang pagbabasa at ilagay sa comment box ay iyong saloobin sa isyung ito. Mahalagang malaman ko ang inyong saloobin upang sa gayon ay maimulat ko ang aking isipan sa labang aking tatahakin. At kung wala naman, ipagpatuloy mo lang ang pagbabasa ng isang interview ko sa isang kaibigan at kung paano siya nahantong sa kalagayang ito.
[ang mga pangalan at lugar ay hango lamang sa aking imahinasyon batay sa kanyang paglalahad at upang maitago na din ang kanyang pribadong buhay sa isyung ito]
July 15, 2011
Matalabong Kwago (MK): Kamusta ka naman? Tagal kitang hindi nakausap ha? San ka ngayon?
Harry Potter (HP): >tinitigan niya lang ako na para bang hayok sa aking katawan
MK: Maiba ako, pwede ba kitang mainterview?
HP: Bakit hindi, tara, inuman tayo sa bahay.
MK: Mamayang gabi na lang, busy sa negosyo e.
HP: Ikaw na businessman/woman. (para maitago ko ang sarili ko)
MP: Adik! Wala lang akong trabaho kaya dito muna ako.
Kinagabihan ay pumunta ako sa kaniyang inuupahan condo unit matapos ko manuod ng Harry Potter. Ang ganda kasi ng Harry Potter at huli na ito kaya mas priority ko ito bago siya. Hahaha.
MK: HP! HP! (habang kumakatok)
HP: Akala ko hindi ka na dadating e. (pinapasok na niya ako sa loob)
MK: Nanuod pa kasi ako ng Harry Potter. Ano ba gusto mong inumin?
HP: The bar na lang!
MK: Sige, bibili muna ako.
HP: Huwag na, meron dito sa ref.
MK: Ready ka na?
HP: Hubad na ba ko?
MK: Tangeks! Sa interview!
HP: Sige simulan na natin.
Kada tanong ay isang tagay ng The Bar ang aming iniinum. Dahan-dahan itong nilalason ang aming katinuan. Parehong pag-iinit ng katawan ang aming nararamdaman. Nag-iinit ako sa alak na tumatakbo sa aking mga ugat samantalang siya ay nag-iinit na para bang may nakahaing handa sa kanyang harapan na naghihintay lang ng tamang oras upang ito ay kainin.
Sa parting ito, mas minabuti kong isa-kwento ang interview dahil hindi ko na maalala ang ilan sa mga sagot niya sa bawat tanong na itinatanong ko dahil wala siyang ibang ginawa kung hindi harutin ako sa mga sagot iniyang may halong pang-aakit.
>
>
>
Bata pa lang si Harry ay tampulan na siya ng tukso sa kanilang lugar. Palibahasa’y siya lang ang nag-iisang apo, pamangkin, pinsan, at anak na lalaki bago pa man siya tumuntong sa edad na pito. Lumaki siya sa haligi ng apat na pader ng bahay at ilaw ng lamparang nagniningas sa tuwing iihip ang hangin sa gabing madilim.
“Paglake niyan, bading yan!” sabi ng isang tiyuhin.
“E tignan mo naman ang nilalaro, barbie!” sabay tawa ng kanyang lola.
“Kaya naman kasi ganyan yan ay puro kayo pamimintas. Alam naman ninyong walang magulang yung bata e wala na kayong ginawa kundi asarin. Kayo kaya ang lumaking puro babae ang nakapaligid sa inyo. Kayo kaya yung lumaking walang ibang kalaro kundi ang isang robot na sira pa. Kayo kaya ang tumira sa isang bahay na ang laman ay puro manika at “stuffed toys”. Bata pa yan! Tumatatak ang mga sinasabi ninyo sa isipan niya kaya mas mabuti pang tumahimik na lang kayo kung wala kayong magandang sasabihin.” Sabi ng kapatid ng lola niya na mataas ang pangarap para sa isang tulad niya na wala man lang magulang na humahalili pero buong sikap na naglalakad ng kulang-kulang isang kilometer makapasok lang sa isang pampublikong paaralan at umuwi ng may dalang ngiti mula sa papuri ng napakaraming guro na ang tingin sa kanya ay aangat pagdating ng araw.
Ganyan nagsimula ang buhay ni HP. Maaga siyang minulat ng mga taong nakapligid sa kanya sa salitang bading at bakla. Maaga niyang nalaman kung gaano kasakit mabuhay sa mundong wala kang kakampi kung hindi ang sarili mo. Kaya ipinangako niya sa sarili niyang …
“Paglaki ko, hindi ako magiging bakla tulad ng inaakala nila.” Sa isang madiing boses habang naiyak siya sa ilalim ng kumot bago siya matulog.
Sampung taon na si HP at dahil na din sa kanyang nag-iisang tagapag-aruga, napatira siya sa tiyahin niya upang doon ay matugunan ang kanyang mga pangangailangang hindi na kayang ibigay pa ng isang taong nalipasan na ng panahon na tanging ang alam lang na trabho ay ang maglaba at mamalantsa ng damit ng iba upang may makain sa isang araw.
Sa bahay na iyon, mas lalong minulat siya ng mga kapitbahay na kapwa nila kamag-anak sa mundong kanyang iniiwasan. Patuloy na tampulan siya ng tukso, panlalait, pamimintas. Hindi na lang niya ito pinansin at sa halip ay isinentro ang isipan sa pag-aalaga ng dalawang magulang ng kanyang lola na ilang sandali na lang ang itatangi sa mundong ibabaw.
Mabait sa kanya ang kanyang lola sa tuhod. Kahit na na-stroke ito ay walang nagbago dito maliban na lang sa hindi na nito kayang gumawa pa ng ilang gawaing bahay. Natuto si HP ng ilang gawaing pambabae na itinuturing ng iba. Paglalaba, pamamalantsa, pagluluto, paglilinis ng bahay at maging ang paglilinis ng kuko. Lingo-linggo niyang nililinis at ginugupitan ng kuko ang kanyang inaalagaan upang hindi ito maimbakan ng dumi.
Sa bahay na iyon, ramdam niyang importante siya at pinahahalagahan. Doon nabuo ang kanyang pangarap na magkapamilya. Magkaroon ng anak na tutulong at gagabay sa kanya sa darating na panahaon na hindi na niya kayang maglakad pa at pakaiinin ang sarili. Sa bahay na iyon, nagsimula ang pagbabagong hindi niya lubos akalaing mangyayari sa kanyang buhay.
“Nandyan po ba si Lolo?” tanong ng isang lalaking may taas ng 5’6, Moreno at may angking kagwapuhan.
“Sino po sila?” tanong ni HP. Napakunot noo pa siya dahil hindi naman niya kilala ang lalaking iyon.
“A e, apo ako ni Lolo. Si Lola ba nandiyan?” tanong muli nito na para bang nahihiya kay HP.
“Sino po sila?” tanong naman ni HP.
“Si Toto kamo.” Sagot nito sabay pahid ng pawis nanamumuo sa kanyang noo.
“Sandali lang po.” Paalam ni Hp sabay tungo sa silid ng Lola upang ipaalam dito ang lalakeng naghahanap sa Lolo.
Tinanong ko si HP. Ano ba ang itsura ng Toto na iyon? At ito ang sinagot niya.
“Hindi siya gwapo at hindi din siya panget. Malaki pa nga ang tiyan nito pero di tulad ng mga bondat talaga. Manipis lang yung mga labi at makapal ang kilay. Mas matangkad lang sa akin ng kaunti pero mas maputi naman ako sa kanya.” Sagot niya sa akin ng diri-diretso.
“Yan ba ang tingin mo sa kanya ng una kayong magkita?” dugtong na tanong ko.
“Hindi. Normal lang. Hindi ko pa naman alam noon ang salitang gwapo at hindi pa ako mapanuri noon di tulad ngayon.”
“La, may naghahanap po kay Lolo sa labas. Apo daw po niya.” Sa pagsasalitang iyon ni HP, naisip niya yung sinabi ng lalake na apo siya ng Lolo. At naisip din niya kung bakit hindi nito sinabi na apo siya ni Lola.
“A si Toto ba yun? Apo ng Lolo mo yun sa ibang babae. Chickboy kasi siya noon pero ako pa din ang mas pinili niya sa iba.” Sabay tawa ng matanda sa kanya.
Tinulungan niya ang Lola upang makalabas ng silid nito. Dahil nga sa stroke, hirap itong maglakad kaya siguro ay matagal silang nakapunta sa sala upang papasukin na din ang lalake.
“La, dito daw po muna ako habang inaasikaso ko ang mga papeles ko paalis ng bansa. Nagpaalam na po ako kay lolo at pumayag naman po.” Saad ng lalake matapos siyang kamustahin ng Lola.
“Ganoon ba? Abay, sige at ng sa ganoon ay may katulong kami ng Lolo mo sa negosyo at dito na din sa bahay.”
“Salamat po.”
“Walang anuman. Hala sige, ipasok mo na yang bitbitin mo sa kabilang kwarto. Magtabi na lang kayo ni HP sa higaan dun sa kabila.”
Iniwan niya muna ang Lola sa sala upang ihatid ang lalake sa kanyang silid gaya ng bilin ng matanda.
“Kuya, diyan mo na lang sa aparador ilagay ang gamit mo tutal naman ay walang laman niyan.” Sabay turo ni HP sa lumang aparador.
“Dito ba? Sige salamat.”
Iniwan na niya ang lalake sa kwarto at pinuntahan ang Lola para bantayan habang naghihintay sila ng paparating na ulam na padala ng ilang kamag-anak para sa kanila.
“Anong edad ka na nun?” tanong ko kay HP. Nangangalahati na ang The Bar na aming iniinum.
“College na ako noon eh. Mga sixteen.” Sagot niya naman habang nakatingin sa kawalan.
“So, anu na?” tanong ko ulit sa kanya sabay inom ng tagay niya sa akin.
Matagal na nanatili si Toto sa bahay na iyon. Humigit anim na buwan sabi ni HP. Nagkakasundo naman sila sa lahat ng bagay. Pero mas nais ni Toto na makihalubilo sa mga kaedad niya. Isang gabi ay seryosong silang nag-usap ni HP patungkol sa kanilang sarili.
“Kuya, ilang taon ka na?” pareho silang nakahiga sa kama ng oras na iyon na naghihintay na tamaan ng antok.
“twenty two.”
“Taga saan ka?”
“Quezon.”
“May kapatid ka?”
“Kakambal. Nakita mo na yun nung nagpunta siya dito isang beses.” Sabi niya kay HP.
“Ha? Wala naman akong nakikitang kamukha mo noon pa?” gulat naman ni HP.
“Meron, yung babae na nagpunta dito isang linggo bago ako pumunta dito.”
“Ah. Kambal kayo pero babae ang kakambal mo. Naalala ko na.” napagtanto niyang ang kambal ay hindi lang parehong babae o lalake.
“Oo.”
“Galing naman nun! Gusto ko nga din magkaroon ng kakambal e.” banat naman ni HP na namamangha pa din.
“Ako nga gusto ko kambal ang anak ko e.” singit naman ni Toto.
“O?”
“Kaso hindi eh. Parehong lalake ang anak ko. Wala pang isang taon ang pagitan nilang dalawa. Pero okay na din yun kasi mukha naman silang magkakambal.” Paliwanag niya sa akin.
“May asawa ka na pala kuya. Kamusta naman?” tanong na panghihimasok ni HP.
“Ayos lang! Mahirap sa una kasi Illonggo siya e kaya kailangan pag-aralan ko yung mga salita nila. Hahaha.” Sabay tawa ni Toto.
“Bakit ka natatawa?” tanong naman ni HP na halatang nakikisabay na si Toto sa kanilang usapan.
“Ang babantot kasi ng mga tunog ng mga salita nila e.” tawa pa uli siya.
“Hahaha! Pagtiyagaan mo na lang.” sabi naman ni HP. “Paano yun e di ang hirap nun kapag buntis yung asawa mo e di walang ano.” Dugtong niya na para bang may gustong malaman sa buhay pag-aasawa.
“Mahirap talaga! Pero sa amin, madaming bading doon. Dami ko ng bading na naano. Hahaha!” sagot niya nang may pagyayabang.
Nalito si HP. Paano? Tanong niya sa sarili. Hindi na lang siya umimik dahil di na niya mapagtanto ang mga kasunod pang mga sinasabi nito. “Sige kuya, tutulog na ako. May pasok pa ako bukas e.”
“Sige.”
Hindi ko namalayan na ubos nap ala ang bote ng The Bar. Sakit sa ulo na at antok ang nararamdaman ko ng mga oras na iyon. Pero nais ko pa din ipagpatuloy ang aking interview dahil tatamadin na akong bumalik at bumisita pa kay HP.
“Yun lang ba ang nangyari nung gabing iyon?” tanong ko sa kanya habang papunta siya sa ref.
“Yun lang!” sagot niya sabay labas ng isang malamig na pitsel ng tubig.
“Ano yun?” tanong ko naman na para bang hindi kuntento sa aking nakalap na impormasyon mula sa kanya.
“Ilang gabi matapos iyon, may nangyari.” Sagot niya sa akin habang nag-sasalin ng tubig sa dalawang baso.
Ilang araw ang lumipas matapos ang seryosohang usapang iyon. Hindi na ito nasundan dahil parehong pagod at busy ang dalawa sa pag-aaral at pagpunta sa mga seminars. Dumating ang isang gabing galit si Lola.
“HP, matulog ka na. Hayaan mo na lang na nakakabig ang pinto. Sabing huwag uminom, nakipag-inuman pa din.” Galit na tono ng matanda.
Mabilis na naintindihan ang nais iparating ni Lola. Tinutukoy nito si Toto na naaya ng kanyang mga tiyuhing makipag-inuman dahil kaarawan ng isa sa kanila. Hindi na nagdalawang isip pa si HP at agad na inilapat ang pinto at sabay na nagtungo na sa kanilang silid. Dahil walang katabi sa malaking higaan, kinuha ni HP ang unang ginagamit ni Toto upang idantay sa kanyang likuran at paminsan-minsan ay ipinantatakip niya sa kanyang mga mata upang makatulog.
Mabilis siyang nakatulog. Makalipas ang ilang minuto o oras ay nagising siya sa tawag ng isang ibon.
“UWAAAAAK!!!”
Hindi na lang niya ito pinansin kahit na nanggagaling lang ito sa kusina. Pumasok sa isip niyang si Toto iyon at nagsusuka marahil sa dami ng nainom na alak. Agan niyang kinuha at muli ay isinubsob ang mukha sa unan.
Nawala ang ingay at nawala ang unan. Marahil ay bumalik na si Toto sa inuman. Ibinuwelo niya ang kanyang kamay at braso upang kapain ang unan. Nang may makapa ay agad na isinuksok muli ang mukha. Nakaramdam siya ng kakaibang init mula sa bagay na kanyang niyapos. Si Toto pala.
Agad siyang bumitiw at tumalikod.
“AMP!” napasigaw siya sa kanyang isipan. Dahan-dahan niyang ipinikit muli ang kanyang mga mata at ibinalik ang sarili sa pagkakatulog.
Nakaramdam siya ng init mula sa brasong nakayakap sa kanya. Agad niya itong inalis. Inisip na lasing ang katabi. At muling binalewala ang mga nangyayari.
Niyakap muli siya nito. Inilagay ang kanyang ulo sa braso nito na para bang gawing unan iyon. Sapilitang ipinihit ang kanyang katawan paharap sa lalakeng katabi at mariing iningungudngod ang kanyang mukha sa dibdib ng lalake.
Pumalag siya ngunit natatakot siyang magising ang Lola sa kabilang silid at ang Lolo na ninais mahiga sa sala. Ipinasok ang kanyang kamay sa salawal ng lalake at ginawa itong panghimas sa pag-aari. Pilit man niyang tanggalin ang kanyang mga kamay ay higpit naman itong hinahawakan ng lalakeng para bang nasapian ng masamang espiritu. Iminulat niya ang kanyang mga mata at natakot siya sa titig at ngiti ng lalake na para bang handang pumatay anumang oras. Hindi na siya nakaimik sa pinag-gagagawa sa kanya. Hinubaran siya nito ng saplot at ganun din ang lalake. Iniuutos sa kanya ang mga bagay-bagay na hindi naman niya ginagawa dati.
“Tuturuan kita kung paano mag-romansa sa isang babae.” Bulong ni Toto sa kanya.
“Ayaw ko na kuya.” Habang nagingilid ang kanyang mga luha sa mata.
Agad na pinaupo siya sa nakahigang katawan ni Toto. “Sige, gawin mo na.” utos nito sa kanya.
“Ayaw –“ naputol niyang pagtanggi ng agad na hinatak ang kanyang mga braso para mapadapa si Hp sa kanyang dibdib.
“Isusumbong kita sa pinaggagagawa mo kapag hindi mo sinunod ang utos ko.” Planado niyang salita at pananakot kay HP.
Pinadilaan sa kanya ang dibdib nito pababa ng katawan hanggang sa pilit itong pinapalaro ang kanyang kaarian kay HP.
“Ganyan ba ang ginawa niya talaga sayo?” galit kong tono sa aking kaibigan.
“Higit pa diyan!” sa tono niyang ngarag ngunit para bang masaya sa parteng iyon ng kwento ng buhay niya.
“Ano pang pinagawa sayo?” tanong ko kay HP.
“Tulad ng isang babae, pinatalikod niya ako sa kanya at pilit na --- alam mo na!” sagot niya na may pagkabitin.
“Masakit ba?” awa ko sa kanya.
“Sira! Hindi na ako pumayag sa ganoon! Kahit hinatak niya ako sa kusina at paulit-ulit na sabunin ako ay hindi na ako pumayag. Namumuo na ang galit ko sa kanya nung oras na iyon. Pero patuloy pa din siyang pilit ipinapasok pero kapag ayaw talaga mentally ng partner mo, parang on and off switch na automatic na sumasalya siya. Hahaha!” paliwanag niya sa akin habang natatawa-tawa.
“E di tapos na?” malumanay ko ng tanong sa kanya.
“Hindi doon natapos iyon.” Binitin niya ako sa pagsagot sabay dugtong niya sa sinabi niya.
Matapos ang eksena sa kusina na mala-hayop kung aking ituring base sa sinalaysay sa akin ng aking kaibigang si HP, muli siyang bumalik sa silid upang magbihis.
“Sandali!” pigil ni Toto kay HP habang tinatanggal ang isinusuot niyang salawal.
“Ayoko na kuya.” Sagot naman ni HP.
Marahan siyang inihiga ni Toto sa kama at dahan-dahang tinatanggal ang kanyang sinusuot. Para bang nahipnotismo siya nito sa init ng katawang inilapat ni Toto. Pinayakap sa kanya ni Toto ang hubad nitong katawan upang damhin ang pagmamahal na panandalian lamang. Dito na nagsimulang mahulog ang loob ni HP kay Toto. Mainit, masarap, mapangarap na gabi. Tinulak na si HP ng kanyang utak ang gawin sa napapanuod niyang mga pornograpiya. Hinalikan niya ng walang tigil ang lalake sa leeg, dibdib at maging sa ibaba nito. Pumihit pa si HP ng posisyon hudyat para kay Toto na gusto din niya ang ginagawa niya sa lalake na gawin sa kanya. Nagsimula ng magkasundo ang dalawa sa himig ng kanilang sariling mga piit na boses. Pero sa huli ay si Toto pa din ang umibabaw habang dahan-dahang bumabayo sa pagmumukha ni HP.
“Inumaga kayo? Ganoon katagal?” pagkagulat ko kay HP.
“Oo, pero hindi na ulit nangyari iyon dahil ilang araw lang ay umalis na siya sa bahay. Marahil ay naaprubahan na ang kanyang mga papeles.” Malungkot niyang sinabi sa akin.
“ Ahh.. kaya ka ganyan ngayon.” Konklusyon ko.
“Hindi, isa lang iyong dahilan. Naghanap pa ako ng mga kasagutan at kahit binasa ko na ang Bibliya, hindi ko ito makita.” Matalinhaga niyang sabi sa akin.
“Ha!?” gulat ko sa kanya.
“Ganito kasi iyon…” patuloy niyang kuwento.
Nangailangan muli ng katulong ang tiyahin niya dahilan upang tumira siya sa isang malayong kamag-anak. Umalis siya ng kanyang bayan at nanirahan sa iba. Ang kanyang malayong kamag-anak ay isang bading. Mariin niyang sinabi sa akin na walang kinalaman ito sa paggiging Bi niya. Napatira siya dito noong siya ay disi-siete humigit kumulang isang taon. At dito nagsimula ang pagkakadiskubre niya sa mundong sa mga bading ay tiyak na paraiso. Ito ay ang gabi-gabing inuman at ang gabi-gabing serbisyuhan na akala ko nung una ay likha lamang ng aking mga imahinasyon.
“E ano pa!” text sa kanila ng mga kaibigan ng bading niyang kamag-anak. Hudyat ito ng inuman.
Wala pang isang buwan ay nakasundo na niya ang mga kaibigan ng kamag-anak niyang itatago na lang natin sa pangalang Sam. Ang mga kaibigang bading ni Sam ay madaling kaibiganin. Base na din sa aking sarili. Masarap maging kaibigan ang mga bading. Simula ng makasundo ni HP ang mga kabadingan ay naging tampulan ulit siya ng tukso. Kung dati ay bading, ngayon ay serbis.
“Anong serbis?” tanong ko kay HP.
“Sila yung mga lalake na makapagbibigay sa iyo ng aliw. Babayaran mo sila kapalit ng kaligayahang hindi sapat ang isandaang piso para makabili nito. Pero meron ding iba na kahit pipti ay pumapayag. Hahaha!” tawa ulit siya.
Unti-unting dumadating ang mga kabadingan simula pumalo ang oras sa alas diyes ng gabi. Ang iba ay hindi pa man nag-uumpisa ang “bondingan” ay may dala-dala na kaagad na mga lalakeng makakpareha nila. Palagian nilang ginagamit ang isang bakanteng silid ng bahay kung saan doon nila ginagawa ang orasyong walang nakakaalam kung hindi ang mga taong gumagawa nito.
Ganito ang palaging sistema sa lugar na iyon. Inuman, lalake, inuman, lalake, inuman, lalake.
Ang mga kabadingan ay may pangalan ding inaalagaan na di tulad ng alam na iba. Sa pagpili ng lalake ay may basehan at ito ay depende sa taong nakakakilala dito.
“Ha!?” tanong ko ulit kay HP.
“Anong Ha!?” balik niya sa akin.
“Mga lalake? Paanong pagpili at saan sila nanggagaling?”
Ang mga lalakeng tinutukoy ni HP ay ang mga tinatawag na “serbis” tulad ng nasabi kanina. Pinipili sila depende sa lebel ng kanilang kakayahan upang mapaligaya ang isang bading. Nagmumula sila sa hindi malamang lugar at bigla-bigla na lang nasulpot sa lugar ng inuman. Makikilala mo sila sa kanilang pananamit at itsura. Sa ganitong kalakaran, masasabing ang mga ito ay sanay na sa ganitong uri ng pamumuhay. Ang tanging naglalaro sa isipan ko ngayon, bakit at paano nahantong sila sa ganitong uri ng kalakaran.
“Hp, minsan ba nakipag-usap ka sa mga serbis?” tanong ko muli sa kanya habang iniaabot ang malamig na tubig sa akin.
“Oo --- (inom siya ng tubig) I tried to talk to most of them.”
“Then?”
“Listen…”
Nagkataong tulog na si Sam sa kanyang silid at nagkataong may isang serbis na naiwan upang tulungan si HP na magligpit ng napag-inuman.
“Ako na diyan, umuwi ka na!” giit ni Hp sa lalake.
“Hindi, okay lang ako.” Sabay napaupo sa upuan sa sala.
“Bawal ka dito matulog, alam mo ba yon?”
“Sandali lang, ayaw ko pang umuwi kasi sa bahay e.” paliwanag niya kay HP.
“Bakit naman?” patuloy pa din na nag-iimis ng lamesitang pinaggamitan.
“Wala lang, gusto ko lang maiba ang lahat.” Ang malalim niyang sagot.
“Maiba ang lahat?” matapos ay nagwalis na siya ng sahig.
“Yung para bang … ang hirap iexplain eh.” Sabay buntong-hininga hudyat na pagod na ang katawan.
Matapos na maglinis at hugasan ang napag-inuman, itinuon ni HP ang kanyang sarili sa pagpapataboy sa lalakeng natutulog na sa sofa.
“Gising na!” sabay tapik nito sa mukha.
Agad namang nagising ang lalake. Marahan nitong ipinihit ang sarili sa pagkakaupo at humarap kay HP habang namumuo ang luha nito sa kanyang mga mata.
“Masama ba ako?” marahan nitong tanong kay HP.
“Paano mo ba nasabing masama ka?” tanong na sagot sa tanong ng lalake.
“Sa ginagawa ko, ang gusto ko lang naman ay makatapos ng pag-aaral. Gusto ko lang mauwian ng kahit isang B1( burger value meal ng Jollibee na ikinatawa ko pa nung ikinukuwento sa akin ni HP) ang nanay ko.” Umiiyak siya ngunit mahina ang tinig sa hiya na din siguro na makagambala ng natutulog na kapitbahay.
Marahan na tinapik ni HP ang likod ng binata. Hinayaan niya muna ito hanggang sa maging maayos na.
“Okay na ako, salamat pala sa iyo.” Sabay ngiti niya dito.
Umalis na ang lalake ngunti nagpahiwatig itong babalik. Masayang iniwan ng lalake ang bahay na iyon at nakatagpo siya ng isang kaibigan sa katauhan ni HP.
“Anung mga nalaman mo?” naguguluhan na ako dahil na din siguro sa alak na sumisirkulo na sa ulo ko.
“Na ang tao, minsan masama sila tignan pero deep inside, there are touching stories behind their eyes.” Nagulat ako sa sinabing ito ni HP.
“… at minsan pa nga, hindi lang yung walang pera ang gumagawa niyan. Kasi yung iba, walang gumagabay sa kanila kahit mayaman sila, sa ganyang paraan sila nakakakita ng tunay na kasiyahan.” Dugtong niya.
“So you mean na hindi lang mahihirap in terms of money ang nasa ganyang katayuan. May mahihirap in terms of family relation pala!” konklusyon ko.
“Habey!” sabay snap ng kanyang daliri sa harapan ng aking mukha.
“E anung kinalaman noon ng pagiging Bi mo?” eksena ko ulit.
“Masyado ng malalim ang gabi! Pahinga muna tayo…”
Matapos ang inuman na akala ko ay isang gabi lang, muli itong nasundan. Kung nung una ay niyaya niya ako, ngayon, ako na mismo ang pumunta sa kaniyang condo unit. May personal na dahilan ang pagpunta ko doon pero sumagi pa din sa isip ko ang aking pangalawang layunin. “Kailangan kong tapusin ang aking sinimulan.” “Harry! Harry!” sigaw ko habang kumakatok sa kanyang pintuan. Ramdam ko sa sarili ko ang kaba. Naguguluhan at hindi mapakali. Nais kong huwag na lang ituloy ang aking plano ngunit pumapaibabaw pa din ang paghahanap ko ng taong aking masasandalan sa mga oras na iyon.
“O? Anung atin?” bungad niyang tanong ng magulat siyang ako ang kumakatok.
“Pwede ka ba ngayon?” mukha akong nagmamakaawa sa oras na iyon. Totoo naman. Naaawa ako sa sarili ko.
“Sige pasok! Iinom natin yan!” sabay pihit ng kanyang ulo sa kanan. Agad ko namang itinaas ang dala kong supot ng The Bar na paborito namin inumin.
“Hindi ka handa niyan ha?” sarkastiko niyang tanong sa akin na pinalitan ko naman ng isang ngiting nakakaloko.
Agad akong sumalampak sa sahig. Inilabas ang isang bote ng The Bar at ang powdered juice upang kaniyang timplahin. Iniabot ko din sa kanya ang ilang supot ng chips bilang pulutan. Matapos niyang mag-ayos at maghain ay pumuwesto na siya sa aking harapan at nagsimulang magtagay.
Nakatitig lang siya sa akin. Hindi ko naman maiharap ang mukha ko sa kanya. Binasag niya ang aming katahimikan sa isang tanong na lalong nagparamdam sa akin ng kakaibang damdamin.
“Sa bahay ba na naman?” tanong niya na tugmang-tugma sa kanyang hinala sa aking pakay.
Tumango lang ako bilang pagsagot. Nagulat ako ng ibahin agad niya ang tanong sa akin. Nakaramdam siguro siya na ayaw kong pag-usapan ang aking problema. Para kasi sa akin, hindi mo kailangan banggitin ang lahat ng iyong problema sa mga taong naka paligid sa iyo. Lahat tayo ay may problema na dapat natin harapin. At para sa akin, lulusawin ng alak kong tinutungga ang problemang aking tinitipon.
“Tapos na ba ang interview mo sa akin?” bigla kong naalala ang aking isa pang pakay. Ang tapusin ang interview.
“Hindi pa nga e… part 1 pa lang ang naipasa ko.” Sagot ko sa kanya na para bang nangongonsensiya.
“E di pagpatuloy natin.” Mahinahaon niyang sagot. Kumalampag naman ang tainga ko sa narinig.
“Sige, sige…” at agad ko ng sinimulan ang interview at inulit ang huling tanong nung nakaraang linggo.
“Ano nga palang kinalaman nun sa pagiging Bi mo?” at muli, inumpisahan na niya ang kwento ng kanyang buhay.
“Tulad ng sinabi ko, hindi lang ng mga taong may financial problem ang pumapasok sa ganoong uri ng kalakaran. Kahit mga mayayaman. Doon kasi nila nakikita ang hinahanap-hanap na kasiyahan na hindi nila makita at madama sa kanilang pamilya.” Nahinto ang kanyang pagsasalita ng isang buntong hininga at pinagpatuloy ulit ito. “ Nakilala ko si Jam. Siya yung tipo ng lalake na sa tindig at porma pa lang ay halata mo ng mayaman. Maputi at makinis ang balat. Halata sa katawan niya na nag-gy-gym ito. At maganda ang kanyang mga mata lalo na kung makikita mo ang kanyang mga ngiti.”
“Jam, kamusta naman?” tanong ni Hp sa kanya.
“Eto, ganoon pa din. Tara, tagay ka.” Alok niya kay Hp.
“Hindi ako nainom. Kayo na lang.” sabay ngiti niya kay Jam.
Ewan ba kung anong pumasok sa kukote ni Hp para kaibiganin si Hp. Sa katunayan, hindi siya pala kaibigan. Naghahanap lang daw siya ng tipong brother-figure at doon niya ito nakita kay Jam. Nagsimula silang maging magkasundo. Palagi siyang binibiro at ganoon din si Hp. Natuto ding uminom si Hp sa kanya. At di lumaon ay para na silang magkapatid.
“Tara, sama ka sa akin.” imbita ni Jam kay Hp.
“Ha? Saan ?” tanong naman ni Hp.
“Maraming lalake doon! Mga macho!” biro nito.
“Ikaw na lng, hindi ako interesado.” Isnab naman ni Hp.
“Sige na! Kapag di ka sumama, hindi na ako pupunta dito.”
“E di huwag, sinong tinakot mo?” pananakot naman ni Hp.
“Tsk. Dali na! Akong bahala sa iyo!” sa narinig na iyon ni Hp. Pumayag na siya. At nang makarating sa kanilang pupuntahan, nagulat siya sa kanyang nakita.
“GYM!!?”
“Hindi, pagawaan lang!” pilosopong sagot ni Jam. Agad siyang hinatak sa may counter at nagbayad ng entrance fee.
“Ikaw na lang. hindi naman ako marunong sa ganyan.” Sabay halukipkip ng kanyang mga braso si Hp.
“Sayang naman yung binayad ko kung hindi ka papasok. Pumasok ka na lang at panuorin ako.”
“O siya, sige, magtigil ka lang!”
“Yes!” sabay siko pababa habang ang mga kamay ay nakatiklop.
Unang beses pa lang niyang nakita si Jam na nakahubad, nagbubuhat ng weights at nag-i-stretching. Namangha siya sa ganda ng katawan ng kaniyang kaibigan. Marahil sa pagkamanghang iyon, napilitan na din siyang mag-gym. Tama! Nag-gym si Hp. Palagi na niya itong nakakasama stuwing pupunta si Jam doon.
“Kailan tayo babalik doon?” tanong ni Hp ng muling pumuta si Jam sa kanila.
“A-ahm.. baka hindi na tayo makapunta doon e...” mahahalata sa pagsasalita nito ang pagkalungkot.
“Ha? Bakit?” tanong ni Hp.
“Lilipat na kasi kami bukas. Nandito ako para magpaalam.” Sa mahinang boses ni Jam.
Tinanggap na lang ni Hp na mawawala na ang kanyang kuyang pinapangarap. Mawawala ang kanyang kaibigang kasama niya sa inuman, kuwentuhan, asaran at pati na din ang kanyang gym buddy. Alam niyang hindi niya kontrol ang mga pangyayari. Wala siyang magagawa dahil hindi niya kapit ang buhay nito. At sino ba naman siya. Isa lang siyang taong nakilala ni Jam sa oras ng pangungulila nito at paghahanap ng makakaramay. Isa lang siyang kaibigan.
“Minahal mo siya?” tanong ko kay HP.
“Oo… sobra!” sagot naman niya sa akin. Kung kanina ay ako ang nakatulala, ngayon, siya naman. Pilitin man niyang itago sa akin ang pagpatak ng kanyang luha ay kitang-kita ko pa din ito at damang-dama sa mga oras na iyon. Nilapitan ko siya. Iniyuko ko ang kanyang ulo sa aking kaliwang balikat. Hinayaan ko siyang umiyak. Hinayaan ko siyang ilabas ang lahat ng panghihinayang, pangungulila at ang sakit na kanyang nadarama. Hanggang sa magsalita siya.
“Salamat!” marahan niyang sabi.
“Gusto mo pa bang ituloy ko ito?” tanong ko sa dahil naaawa na talaga ako sa kanya. Masyado na kasing na-open ang buhay niya sa akin, sa aking mambabasa, sa inyo. Ayaw kong isang beses ay magalit siya sa akin at pagmulan ito ng away namin dalawa.
“Sige, next question.” Pagpapatuloy niya sa akin sabay pahid ko ng luha sa kanyang mga pisngi.
“”Minahal mo siya at sabi mo ay sobra. Higit pa sa pagiging kuya?” marahan kong tanong sa kanya upang hindi siya mabigla.
“Ewan. Iba kasi ang dating niya sa akin. Minahal ko siya bilang kuya. Bilang kapatid. Walang halong malisya. Walang halong kung anu-ano maliban na lang nung …” binitin niya ako. Kinuha niya ang bote at nagsalin ng alak sa shotglass. Bago bumalik sa sinasabi ay tinungga niya muna ito. “ … nung huling gabi. May nangyari sa amin. Hindi ko maintindihan kung bakit. Dala na din siguro ng kalasingan. Kami na lang dalwa nun sa sala. Nagpaiwan siya upang ako ay tulungan sa pagliligpit. Yun ang sabi niya. Matapos namin magligpit ay isinara niya ang pinto. Narinig ko na lang na ni-lock niya iyon habang naghuhugas pa ako ng pinag-inuman. Sinilip ko. Akala ko ay umalis na siya yun pala ay hindi. Minabuti kong ipagpatuloy ang paghuhugas dahil ayaw kong makita siyang naroon. Ayaw ko.”
“Hp, aalis na ako.”basag na boses niyang sabi.
“Bye.” Pormal na pagpapaalam ni Hp na para bang nagpapaalam lang na aalis at babalik din kinabukasan.
“Maaaring hindi mo na ako makita.” Patuloy na sabi ni Jam.
Hindi umimik si Hp. Patuloy pa din siya sa kanyang paghuhugas. Ayaw niyang lumingon o sumagot sa mga pahiwatig ni Jam. Pilitin man niyang hindi umiyak ay hindi niya nagawa. Umagos ang luhang natipon sa kanyang mga mata. Naghalo ang kanyang mga luha sa tubig na kanyang pang banlaw. Wala na siyang narinig pang mga salita matapos iyon. Akala niya ay lumisan na si Jam. Isang mahigpit na yakap ang kanyang nadama mula sa kanyang likuran. Si Jam.
“Mahal na mahal kita. Higit pa sa inaakala mo.” Habang patuloy na lumuluha ang mga mata ni Jam. May kung anong kabog sa dibdib ni Hp. Mas malakas at mas masakit. Napatigil siya sa kanyang ginagawa. Tinanggal niya ang mga kamay na nakayapos sa kanyang bewang at tinungo ang pinto upang buksan.
“Bye Jam!” kahit lumuluha ay nakangiti pa din. Ayaw niyang umalis si Jam ngunit hindi pwede.
Lumapit sa kanya si Jam. Itinulak ni Jam ang pinto upang magsarang muli. Ini-lock. Inabot niya ang baba ni Hp upang ipihit ang mukha nitong ayaw tumingin sa kanya. Agad niyang hinalikan ang labi ni Hp. Iyon ang una at huli nilang pagsasama. Kakaiba. Nag-iinit. Naglalagablab.
“Sorry Hp!” paghingi ko ng paumanhin.
“Dati pa yun, okey na ako kaya you shouldn’t be sorry.” Sagot sa akin ni Hp na kahit anong tanggi niya at patuloy na pasiyahain ang sarili ay bakas pa din sa mukha niya ang hinagpis sa pag-alis ni Jam.
“Doon mo na-realize na ganyan ka?”
“Hindi ko alam kung saan nagsimula dahil may kagaguhan na naman akong ginawa e.” proud na sagot sa akin ni Hp.
“At anu naman iyon?” mabilis kong tanong.
“Ang planetromeo!” matigas niyang sagot sa akin.
Gumawa siya ng account sa nasabing website. Isa sa mga kilalang website kung saan ang mga taong “curious” sa kanilang identity ay nandito. In short, may “identity crisis”. Pero di lahat ng may identity crisis ay narito. Karamihan sa mga ito ay sadyang Bi o mga bading simula’t sapul. Dito itinuon ni Hp ang kanyang oras. Ang makahanap ng kasagutan sa kanyang mga tanong. At dito, nakilala niya si Frank.
Hindi ko na pahahabain pa ang kwento at baka abutin tayo ng ilang linggo. Simple lang ito, parang facebook lang. Register, Log in, Search, Chat at Meet. At nakilala niya at naka-meet si Frank. Ewan ko ba sa kaibigan kong ito kung bakit mabilis na nahulog ang loob kay Frank. Basta ang sabi niya, mabait daw ito. Automatic na may nangyari sa kanila sa kanilang second meeting. Sa una daw kasi ay parang kwentuhan lang. Masarap daw itong ka-kwentuhan. Mabilis na napalagay ang kanyang damdamin dahil na din sa mabulaklak na pananalita nito. Tuluyan na siyang bumigay. Isa na siyang ganap na Bi.
“Kamusta?” text ni Frank.
“Okay lang naman.” Sagot ni Hp.
“Punta ako diyan mamaya. Wala bang tao diyan?”
“Meron e. Sige, hintayin kita.”
“Sa susunod na lang, kapag walang tao.”
“Bakit naman?”
“Ayaw ko kasing may tao, maraming tao.”
“Bakit?”
“Hindi lang ako sanay.”
“Ok.”
“Ok.”
Ganyan ang naging takbo ng kanilang pakikipagtext sa isa’t isa. Hanggang sa mapansin ni Hp na pumupunta lang ito sa kanila upang makipag-sex. Basta walang tao ay tiyak na nandoon siya. Hindi pa umiinit ang puwet sa kinauupuan ay nagyayaya na ito kay Hp. Hindi na nakapagpigil si Hp. Prangka niya itong tinanong kung ano ba talagang namamagitan sa kanila at tanging sagot lang nito ay “may girlfriend ako at ayaw kong mawala siya sa akin. Walang tayo, hindi tayo. Kaibigan lang kita. Friends. Friends with benefits.” At tuluyan ng nag-walk out si Frank.
Nagulat si Hp sa kanyang narinig. Friends with benefits. Ayaw niyang pangunahan ang sarili sa pagbibigay kahulugan dito kaya kinausap niya ang isang malayong kaibigan sa internet.
“Musta?” pambungad ni Hp.
Mabilis naman na nakasagot ang kaibigan niyang babae. “Nabuhay ka?”
“Hehe… may kailangan akong malaman e.”
“Ganyan ka naman e. Magpaparamdam ka lang kapag may kailangan ka.”
“Hindi ah… importante itong sasabihin ko…”
“Ano?”
“Huwag kang magugulat ha?”
“Dali! Na-e-excite naman ako.”
“Hindi ako bading!”
“Ha !? : | “
“Sabi ko, hindi ako bading!”
“Alam ko.”
“Alam mo?”
“Matagal na! Bi ka!”
Hindi kaagad nakasagot si Hp. Wala na pala siyang dapat ilihim sa kanyang kaibigan.
“HOOOOYYYYYYYYYYYYYYYYYYY!!!!!”
“Sorry, late response! Paano?”
“Simula ng makipagbreak ka dun kay Joyce at nung huli tayong magkita. Kakaiba ka na. Di tulad ng dati na lalakeng lalake. Iba na ang galaw mo. Para kang kitikiti. Don’t worry, hindi pa din naman halata e. hehe.”
“Ang haba ng sagot ha!”
“Pati sa pagta-type mo halatang halata pa din! Hahahaha!”
“Ewan.”
“Hahaha! Yun lang ba ang sasabihin mo?” tanong ng kachat na kaibigan.
“Ano yung “FRIENDS WITH BENEFITS”?”
“Parang yun lang hindi mo alam? FRIENDS ka niya dahil NAKIKINABANG SIYA SA IYO o PAREHO KAYONG NAKIKINABANG SA ISA’T ISA.”
“Sige, out na ako. Bye. Thanks!” at agad na nag-log out siya sa facebook. Masakit marinig ang katotohanang pilit niyang tinatanggi sa utak. Masakit sa kanya na marinig iyon lalo na na may nararamdaman siya sa lalakeng iyon. Higit pa sa kaibigan. At hayun, hindi maka-move on si Hp. Sakit sa dibdib pero mas pinili niyang magpakatatag matapos ang lahat na nangyari sa kanya. At ngayon, nandito siya sa harapan ko.
“Summarize?” pabiro kong tanong sa kanya. Sumakay naman siya sa tanong ko.
“Ang SEXUALITY ay ang pakiramdam ng isang tao na tumutukoy sa kanyang kasarian. Kung BI ka, attracted ka sa parehong kasarian. Mapa-babae man o lalake. Nasa sa iyo na lang kung paano mo ito haharapin. Hindi mo naman kailangan pangalandakan ang kasarian mo. Gawin mo kung anong ikasasaya ng puso at isipan mo. Basta walang natatapakan. Go lang!”
“Factors?”
“Marami e. Sandali! Una, environment o surroundings. Kung anong nasa paligid mo, posibleng ma-adapt mo ito. Halimbawa na lang sa katulad ko, puro babae ang pinsan ko at hinayaan lang nila ako na makipaglaro sa kanila ng Barbie. Tulad ko nung nandoon ako kay Sam, puro bading ang nakapaliid sa akin. Tulad ng mga tao sa paligid ko, puro panlalait at pamimintas. Pangalawa, karanasan. Maaring pag-ibig o karahasan. Maaring nabigo sa pag-ibig mo at naisipan mong magpakaiba na lang ng pagkatao. O kaya, may ginawang di maganda sa iyo nung bata ka pa. O pwede ding naghahanap ka ng taong makapagbibigay sayo ng kakulangan tulad ng ama, kuya o kung ano pa man. Pangatlo, pagiging “curious”. Pang-apat, sarili mo ng desisyon. Hindi ka naman magkakaganyan kung ayaw mo. Minsan nasa isip na lang iyan ng tao. Dinadahilan na lang nila ang nasa paligid nila para hindi sila masisisi sa bandang huli.”
“Friends?” sabay taas ng baso ko.
“Friends… with benefits?” sagot na tanong niya.
“Sure!” sabay buhos ko sa ulo niya ng The Bar.
Naintindihan ko na kung bakit ganoon siya. Mas nakilala ko siyang maiigi. Mas lalo kaming naging close. Mas lalo ko siyang ginalang, nirespeto at hinangaan. Masarap ang tulad niya … este… masarap ang tulad niyang kaibigan. Hindi kailangan maging perfect at maging isang tunay na lalake. Para sa akin, isa siyang tunay na lalake.
Natapos ang inuman at para bang nabunutan ako ng tinik. Haaaaayyyy! Thank God!
P.S.
“Bakit di mo subukang magsulat ng m2m?”
“Ako ba ay pinagloloko mo?” sagot ko.
“Tutal naman mahilig ka gumawa ng kwento!”
“Pag-iisipan ko.”
“Tandaan mo, hindi lahat ng maganda, babae. Hindi lahat ng gwapo, lalake. At hindi lahat ng readers mo, lalake at babae. Subok lang!”
“E paano yung ibang scene na hirap ipaliwanag?”
“Di ba sa “Lapis sa Kalye” ka nagsusulat? Sabi ninyo nga, “Hindi ito ang normal mong mababasa”. Gawin mo na, bago pa gayahin ng iba.”
“Marami ng gumawa niyan!”
“Marami pang kakaibang kwento ang hindi nasusulat. At tandaan mo, ako ang unang reader mo!”
“Salamat!”
“Walang anuman!” sagot niya. “Tara doon na tayo mahiga sa kama ko, siguradong dadalhin ka noon sa kalangitan at malalaman mo ang hinahanap mong “scene”!” dugtong pa niya.